استبداع

لغت نامه دهخدا

استبداع. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بدیع شمردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ) ( زوزنی ). بدیع داشتن. بدیع دیدن. نو شمردن.

( مصدر ) نوشمردن تازه انگاشتن بدیع دانستن .

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص م . ) نو شمردن ، بدیع دانستن .

چیزی را تازه و بدیع دانستن.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید