استباته

لغت نامه دهخدا

( استباتة ) استباتة. [ اِ ت ِ ت َ ] ( ع مص ) قوت یکشبه داشتن : لایستبیت لیلةً؛ نیست او را قوت یکشبه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس