استاندارد

به نگر کن استانده پیشنهاد شده مناسب است استاندارد چون استاندن قانون است کامل آن میشود استانداد یعنی استاندن داد . شاید استاندارد از ریشه زبان فارسی باشد !
برای همین من استاندارد را برداشتم .

پنگان، پیمانه
پنگان پیمانه ی ویژه و شاخصی بود که در زمان های گذاشته برای استاندارد گذاری بهره برداری از آب در کشاورزی و آبیاری به کار می رفت و مورد پذیرش همگان بود به این گونه که با پرشدن هر پنگان_پیاله ی ویژه ای که سوراخ کوچکی در زیر آن بود ودرون طشت پر از آب می گذاشتند_یکای ( واحد ) ویژه ای از زمان گذاشته میشد، برای نمونه یک پنگان نماد گذشت یک ساعت بودو پنگان پیمانه و شاخص استاندارد زمان یا حق بهره برداری یا یا یکای دیگری بود
... [مشاهده متن کامل]

پیمان بسته؟

واژۀ استاندارد به معنی نظم، قاعده، قانون ، معیار و شاخص
است. یکاها و برسنج های اندازه گیری

قابل قبول

استاندارد
اِستانده ، ایستاندار ( از ایستاندن: ایستاند - آر )
ایستانه

مطابق با قوانین تولید

خوتر kho - tar

اِستاندارد ( Standard ) واژه ای ایرانی است و واژه انگلیسی ( لاتین ) و فرانسوی آن برگرفته شده از فارسی است!
پس نیازی نیست برای آن برابر پارسی در نظر گرفته شود!
این واژه در آغاز اُستاندارَد:
شهری که از آن نگهداری شود!
سپس به اِستاندارَد دگرگون یافت:
اِستان: در فارسی باستان: سِتانه - سِتاندَن، گرفتن، مال خود کردن، بدست آوردن - ایستادن و پایدار ماندن
جایی که بگیرند و با پرچم و شاخصی آن را ایالت ( شهر ) کنند و از آن پایش و نگهبانی کنند!
داستان آن:
در زمان هخامنشیان ( 500 سال پیش از میلاد ) :
داریوش فَرمند، شهرهای بدست آورده خود را به 20 تا 22 ساتراپ ( شهربان، استاندارد ) نشین؛ جدا سازی کرده بود و هر بخش را به یک ساتراپ ( شهربان، استاندارد ) سپرده بود!
( ( واژه یونانی ساتراپ >>> برگرفته شده از واژه فارسی باستان ( خَشتَرَه پاوَن ) است! ) )
کارهای کشوری و مردمی به دست ساتراپ ها ( شهربان ها، استانداردها ) و کارهای لشگری و جنگی به دست فرماندهان سپاه ( تَخمه سِپاد یا سِپاذ ) داریوش بزرگ بوده است!
در زیر دستِ ساتراپ ها ( شهربان ها، استانداردها ) ، کارگزارانِ رسیدگی به گَزیتَک ( جَزیه، مالیات ) و هزینه های کشوری بوده است و همچنین کارگزارانِ پایش و رسیدگی ( بازرسی ) به چگونگی کارکردِ ساتراپ ها ( شهربان ها، استانداردها ) قرار داشتند که پیامد و دستاوردهای کارها را یک راست ( مستقیماً ) و بدون میانجی ( واسطه ) به دست داریوش بزرگ می رساندند!
بخش های جداسازی کشوری در زمان هخامنشیان:
کِشوَر ( کِشخُر، کِشخور )
استان ( ساتراپ: شهربان )
شهر ( زَند، یاکورا - شهر از مصدر "خَش" آمده است: شاهی و فرمانروایی کردن - یارستن و توانا بودن! )
شهرستان ( روستاک: شهر و گرداگرد آن )
بخش ( پاژگوس، پایگوس )
روستا ( ده، دِهیو، دِخیو )
استاندارها ( ساتراپ ها ) پس از این که انتخاب شدند؛ وظیفه داشتند که پرچم ویژه شهر خود را برافراشته نگهدارند >>> زیرا پرچم هر شهر >>> معیارِ سنجش و ارزیابی آن شهر به شمار می رفت!
و به آن شهر شناسنامه ( هویت ) می داد >>> ارزش و اعتباری برای پشتوانه شهر بوده است!
امروزه همان معنای مجازی آن >>> که پرچم شناسه ویژه ( الگو و معیار سنجش ) است مورد استفاده قرار گرفته است!
ولی به راستی همان اِستاندارَد بوده است که به مُرور زمان و برای آسانی کار >>> " اِستاندارد " شده است!
گرچه امروزه بخش های جداسازی کشوری ایران اندکی دگرگون شده است ولی هنوز هم به مانند دوران هخامنشیان است و کشورهای دیگر هم، از ایران الگو برداری کرده اند:
کشور: *سرپرست ( مسئول ) : وزیر کشور - *نهاد وابسته: وزارت کشور - *برای نمونه: کشور ایران
اُستان: استاندار - استانداری - اُستان البرز
شهر: شهردار - شهرداری - شهر کرج
شهرستان: فرماندار - فرمانداری - شهرستان فردیس
بخش: بخشدار - بخشداری - بخش مرکزی
"دهستان": دهدار - دهداری - دهستان گرم درّه ( گرمدرّه )
روستا: دهیار - دهیاری - روستای بَرَغان
( ( توجه: یک نفر شهردار ( فرماندار، بخشدار، دهدار، دهیار ) هَماد ( مرکزی، کُل ) و چند سازمان شهرداری ( فرمانداری، بخشداری، دهداری، دهیاری ) داریم که بستگی به منطقه دارد!
برای نمونه: هر منطقه از کرج یک نفر شهردار کل است ولی کرج دارای چند شهرداری درخور منطقه دارد مانند: شهرداری منطقه 1، 2، 3، 4 و. . . ) )
هنوز هم در بیشتر استان ها مانند: تهران، اصفهان، یزد، همدان، اردبیل، قزوین، زنجان، سمنان، ایلام، کرمانشاه، کرمان، قم، بوشهر و. . .
هم استان و هم شهر به شمار می روند!
ناگفته نماند که هر استان، شهر و شهرستانی و. . . خودش دارای شهرک های گوناگونی هم هست!
مانند: در شهر کرج >>> شهرک باغستان
در تهران >>> شهرک اکباتان
در شهرستان ساوجبلاغ >>> شهرک کُردان
در شهرستان اسلامشهر >>> شهرک واوان

استاندارد، در واقع، مجموعه ای از قوانین و مقررات است که توسط برخی نهادهای ذی صلاح جهت استفاده سازمان ها و مؤسسات در مقیاس ملی و بین المللی وضع و تصویب می شود و ممکن است توسط دولت ها یا نهادهای علمی، از جمله برخی انجمن های حرفه ای، اجرا گردد.
... [مشاهده متن کامل]