استان کوردوبا ارژانتین

استان کوردوبا آرژانتین. استان کوردوبا یکی از استان های ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در مرکز کشور می باشد که با استان های سانتیاگو دل استرو، لا ریوخا، سان لوئیس، کاتامارکا، بوئنوس آیرس، لا پامپا و سانتا فه مرز مشترک دارد. شهر کوردوبا، مرکز استان، دومین شهر بزرگ آرژانتین است. استان کوردوبا به همراه سانتافه و انتره ریوز، بخشی اقتصادی – سیاسی به نام منطقه مرکزی تشکیل می دهند.
پیش از ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی، استانی کوردوبا زیستگاه بومیان ( ساناویرونس و کومچینگونس ) بود. اسپانیایی ها پس از ایجاد حاکم نشین پرو به دنبال راهی به بندر ریو د لا پلاتا ( اقیانوس اطلس ) بودند تا طلا و نقره پرو را به اروپا انتقال دهند. شهر کوردوبا در ۶ ژوئیه ۱۵۷۳ در بین این مسیر توسط خرونیمو لوئیز ده کابرا بنا شد. با تجارت فلزات قیمتی از پرو، استان به یک مرکز فرهنگی عمده بدل می شد. دانشگاه ملی کوردوبا - نخستین دانشگاه کشور - در ۱۶۲۲ تأسیس شد و در سال ۱۷۶۱ ماشین چاپ در آن به کار گرفته شد. در ۱۷۸۳، هفت سال پس از تحکیم حاکم نشین ریودلاپلاتا ( وابسته به امپراتوری اسپانیا ) ، کوردوبا مرکز منطقه ای شد که ایالات لاریوخا، مندوزا، سان خوان و سان لوئیز کنونی را در بر می گرفت. نخستین فرماندار کوردوبا با ۳۸۸۰۰ نفر جمعیت، رافائل ده سوبرمونته بود. پس از انقلاب مه ( ۱۸۱۰ ) ؛ گوتیرز دلا کونچا به میتینگی پیوست که اقتدار شورای بوئنوس آیرس را زیر سؤال می برد. سانتیاگو ده لینیرس، رهبر مقاومت در حمله بریتانیایی ها به ریودلاپلاتا، نیز در این میتینگ حاضر بود. با حمله اورتیز ده کامپو به شهر، رهبران مخالف اعدام شدند. پس از سال ۱۸۲۰ کوردوبا و بوئنوس آیرس برای اداره کشور که در آن هنگام، حوزه اجرایی و قانونی نداشت تقلا می کردند. کوردوبا در پی سازمان فدرالی ایالات بود در صورتی که بوئنوس آیرس بر ایجاد یک دولت متمرکز پافشاری داشت. استان به مدت ۱۵ سال درگیر شورش های داخلی شد تا اینکه اوضاع توسط دولت موقت فلیکس دلاپنیا ( ۱۸۶۸ ) به ثبات رسید. در مدت ریاست جمهوری سارمینتو یک رصدخانه ( ۱۸۷۱ ) و دانشکده علوم فیزیکی و ریاضیات ( ۱۸۷۳ ) در استان افتتاح شد. با ایجاد سیستم ریلی و مهاجرت اروپاییان، جمعیت کوردوبا رو به فزونی نهاد. پس از ۱۸۸۷ کولونی های مختلف زراعی ( مارکوس خوارز، سان فرانسیسکو ) ایجاد شدند و استراحتگاه های پیشین فرایل موئرتو ( بل ویل کنونی ) ، فریرا ( ویا ماریا ی کنونی ) و لوس لوسروس ( ریوسگوندو ی کنونی ) که بر سر راه بوئنوس آیرس بودند تبدیل به مراکز زراعی، تجاری و صنعتی شدند. جنبش اصلاح دانشگاه ( ۱۹۱۸ ) که از کوردوبا سرچشمه می گرفت در تمام آمریکای جنوبی تأثیرگذار بود. از عمده دستاوردهای جنبش، مدرن کردن مندرجات تحصیلاتی و بهبود حقوق دانشجویان بود که توسط فرماندار مترقی وقت، آمادئو ساباتینی، به تصویب رسید. پس از جنگ جهانی دوم، کارگران بیشماری از سایرمناطق کشور و خارج، جذب توسعه صنعتی کوردوبا شدند. در خلال ریاست جمهوری آرتورو فروندیزی ( ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲ ) صنایع خودرو در کوردوبا و حومه به وجود آمد.