استان چاکو ، یکی از استان های ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در شمال کشور و در مرز پاراگوئه می باشد که از غرب با ایالات سالتا و سانتیاگو دل استرو، از شرق و شمال با فورموزا، از جنوب با سانتا فه و از جنوب شرق با کورینتس مرز مشترک دارد. چاکو بین سال های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۵ پرزیدنته پرون نامیده می شد.
• مرکز: رزیستنسیا
• مساحت: ۹۹٬۶۳۳ کیلومترمربع
• جمعیت: ۹۸۴٬۴۴۶ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: خورخه کاپیتانیچ
• شهرهای عمده: سائنز پنیا
پیش از ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی، استانی که اکنون چاکو نام دارد مانند دیگر استان های آرژانتین، زیستگاه بومیان ( گوارانی، ویچی و توبا ) بود. از آنجا که استان، منبع عمدهٔ غذایی برای ساکنان اولیه بود، آن را چاکو ( در زبان کچوا به معنای شکار ) نامیدند. نخستین شهری که در استان تأسیس شد " کونسپسیون ده بوئنا اسپرانزا " متعلق به سالهای ۱۵۸۵ تا ۱۶۳۲ بود. اما حملات بومیان، ساکنان شهر را وادار به ترک آنجا کرد. در قرن ۱۷ یک قرارگاه متعلق به هیئت تبلیغی ژزوییت ها با نام سان فرناندو دل ریو نگرو در محل کنونی شهر رزیستانسیا تأسیس شد اما ۱۵ سال بعد خالی از سکنه شد. در پایان سدهٔ ۱۹ درگیری هایی موسوم به جنگ اتفاق مثلث بین آرژانتین و پاراگوئه در منطقه گران چاکو درگرفت. این درگیری ها موجب شد که شهر خالی از سکنهٔ سان فرناندو ( رزیستانسیای کنونی ) بازسازی و به یک مقر نظامی بدل شود. ( ۱۸۷۶ ) در سال ۱۸۷۲ " منطقهٔ ملی گران چاکو " که استان فورموسا ی کنونی و بخش هایی از پاراگوئه را در بر می گرفت تشکیل شد اما این بخش اداری ۱۲ سال بعد تجزیه و در سال ۱۹۵۱ تبدیل به یک استان شد. نام جدید آن " استان پرزیدنته پرون " بود که در سال ۱۹۵۵ و در پی سرنگونی دولت خوان دومینگو پرون توسط نظامیان، نام تاریخی خود را به دست آورد. بین سال های پایانی سده ۱۹ و اوایل دهه ۲۰ مهاجران بسیاری از آلمان، کانادا و روسیه به چاکو آمدند.
استان بخشی از منطقه گران چاکو می باشد که به سبب شرایط آب و هوایی غیرعادی اش " جهنم سبز " نام دارد. خشکسالی های مکرر، جغرافیای استان را به بیابان می کند. در مقابل، باران های شدید و سیل های اتفاقی نیز، منطقه را به شکل جنگل های گرمسیری درمی آورد.
تفاوت نواحی مختلف در پوشش گیاهی از ریزش نابرابر ناشی می شود: در غرب جنگل های بی باران غیرقابل نفوذ با بارش سالانه ۶۰۰ میلی متر و در شرق جنگل ( سلوا چاکنیا ) با رطوبت زیاد و بارش سالانه ۱۱۰۰ میلی متر
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• مرکز: رزیستنسیا
• مساحت: ۹۹٬۶۳۳ کیلومترمربع
• جمعیت: ۹۸۴٬۴۴۶ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: خورخه کاپیتانیچ
• شهرهای عمده: سائنز پنیا
پیش از ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی، استانی که اکنون چاکو نام دارد مانند دیگر استان های آرژانتین، زیستگاه بومیان ( گوارانی، ویچی و توبا ) بود. از آنجا که استان، منبع عمدهٔ غذایی برای ساکنان اولیه بود، آن را چاکو ( در زبان کچوا به معنای شکار ) نامیدند. نخستین شهری که در استان تأسیس شد " کونسپسیون ده بوئنا اسپرانزا " متعلق به سالهای ۱۵۸۵ تا ۱۶۳۲ بود. اما حملات بومیان، ساکنان شهر را وادار به ترک آنجا کرد. در قرن ۱۷ یک قرارگاه متعلق به هیئت تبلیغی ژزوییت ها با نام سان فرناندو دل ریو نگرو در محل کنونی شهر رزیستانسیا تأسیس شد اما ۱۵ سال بعد خالی از سکنه شد. در پایان سدهٔ ۱۹ درگیری هایی موسوم به جنگ اتفاق مثلث بین آرژانتین و پاراگوئه در منطقه گران چاکو درگرفت. این درگیری ها موجب شد که شهر خالی از سکنهٔ سان فرناندو ( رزیستانسیای کنونی ) بازسازی و به یک مقر نظامی بدل شود. ( ۱۸۷۶ ) در سال ۱۸۷۲ " منطقهٔ ملی گران چاکو " که استان فورموسا ی کنونی و بخش هایی از پاراگوئه را در بر می گرفت تشکیل شد اما این بخش اداری ۱۲ سال بعد تجزیه و در سال ۱۹۵۱ تبدیل به یک استان شد. نام جدید آن " استان پرزیدنته پرون " بود که در سال ۱۹۵۵ و در پی سرنگونی دولت خوان دومینگو پرون توسط نظامیان، نام تاریخی خود را به دست آورد. بین سال های پایانی سده ۱۹ و اوایل دهه ۲۰ مهاجران بسیاری از آلمان، کانادا و روسیه به چاکو آمدند.
استان بخشی از منطقه گران چاکو می باشد که به سبب شرایط آب و هوایی غیرعادی اش " جهنم سبز " نام دارد. خشکسالی های مکرر، جغرافیای استان را به بیابان می کند. در مقابل، باران های شدید و سیل های اتفاقی نیز، منطقه را به شکل جنگل های گرمسیری درمی آورد.
تفاوت نواحی مختلف در پوشش گیاهی از ریزش نابرابر ناشی می شود: در غرب جنگل های بی باران غیرقابل نفوذ با بارش سالانه ۶۰۰ میلی متر و در شرق جنگل ( سلوا چاکنیا ) با رطوبت زیاد و بارش سالانه ۱۱۰۰ میلی متر
wiki: استان چاکو