استان میسیونس ( به انگلیسی: Provincia de Misiones ) ، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در شمال شرق کشور و منطقه میان رودان ( بین رودهای پارانا و اروگوئه ) می باشد. میسیونز از شمال غرب با کشور پاراگوئه، از شمال و شرق و جنوب با برزیل و از جنوب غرب با استان کورینتس مرز مشترک دارد.
• مرکز: پوساداس
• مساحت: ۲۹۸۰۱ کیلومترمربع
• جمعیت: ۹۶۵۵۴۴ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: مائوریس کلوس
ایالت در ابتدا زیستگاه بومیان گوارانی بود. سباستین کابوت نخستین اروپایی ای بود که در حال گذر از رودخانه پارانا ( در سال ۱۵۲۷ ) از منطقه و همچنین آبشار آپیپه دیدن کرد. ۱۴ سال بعد، آلوار نونیز کابه زا ده واکا آبشار ایگواسو را کشف کرد.
در سدهٔ ۱۷ م؛ و پس از ورود اسپانیایی ها، اعضای انجمن عیسی، وابسته به فرقه یسوعی ها به این ناحیه آمدند. این مبلغان هیأتی اعزامی – تبلیغی بودند که در راستای سیاست کاهش جمعیت بومیان محلی از طریق مسیحی کردن منطقه تلاش می کردند. برجسته ترین آنها، هیئت «سان ایگناسیو» بود که در سال ۱۶۳۲ و در ۶۰ کیلومتری جنوب پوساداس ( مرکز ایالت ) کنونی تأسیس شد. این افراد در مدت کمی ۳۰ دهکده به وجود آوردند که تأثیر بسزایی در پیشرفت هنر و کشاورزی منطقه داشت. در سال ۱۷۵۹ دولت پرتغال بر اثر پافشاری نمایندهٔ ضد یسوعی اش – مارکی ده پومبال - دستور توقیف هیئت های منطقه را صادر کرد. او همچنین، پاپ کلمنت چهاردهم را به بازداشت اعضای جامعه یسوعی ها تشویق کرد. این سرکوب افزون بر امپراتوری پرتغال، در امپراتوری اسپانیا نیز انجام شد.
در سال ۱۸۱۴ رئیس ایالات متحدهٔ ( آرژانتین ) - خروازیو پوساداس – میسیونز را ضمیمهٔ ایالت کورینتس آرژانتین اعلام کرد ( در آن زمان آرژانتین نیمه مستقل بود ) اما با این حال میسیونز حتی به صورت دوفاکتو نیز تحت تسلط آرژانتین نبود و دیگر کشورها ادعای مالکیت آن را داشتند. سرانجام در سال ۱۸۳۰ نیروهای نظامی ایالت کورینتس کنترل میسیونز را به دست گرفتند.
عمده ترین گروه قومی – نژادی در پاراگوئه را بومیان گوارانی تشکیل می دهند. همین امر بهانه را به دست پاراگوئه می داد تا با ادعای اینکه بیشتر ساکنان میسیونز را بومیان گوارانی – عمده ترین گروه نژادی آن کشور – تشکیل می دهد میسیونز را اشغال کند ( سال ۱۸۳۸ ) . این ادعای پاراگوئه، آتش «جنگ اتحاد مثلث» خونین ترین درگیری در تاریخ نوین آمریکای جنوبی را ( بین سال های ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۰ ) روشن کرد. در این درگیری نظامی سه کشور آرژانتین، اروگوئه و برزیل متحد شدند و ضربه سختی به پاراگوئه وارد آوردند به گونه ای که آن کشور تقریباً ویران شد و از جمعیت مردان کاسته شد. شش سال پس از پایان جنگ، قرارداد صلح امضا شد و پاراگوئه از ادعای خود دست کشید. اوضاع اقتصادی میسیونز نیز پس از اینکه به طور رسمی به آرژانتین پیوست رو به بهبود می گذاشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• مرکز: پوساداس
• مساحت: ۲۹۸۰۱ کیلومترمربع
• جمعیت: ۹۶۵۵۴۴ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: مائوریس کلوس
ایالت در ابتدا زیستگاه بومیان گوارانی بود. سباستین کابوت نخستین اروپایی ای بود که در حال گذر از رودخانه پارانا ( در سال ۱۵۲۷ ) از منطقه و همچنین آبشار آپیپه دیدن کرد. ۱۴ سال بعد، آلوار نونیز کابه زا ده واکا آبشار ایگواسو را کشف کرد.
در سدهٔ ۱۷ م؛ و پس از ورود اسپانیایی ها، اعضای انجمن عیسی، وابسته به فرقه یسوعی ها به این ناحیه آمدند. این مبلغان هیأتی اعزامی – تبلیغی بودند که در راستای سیاست کاهش جمعیت بومیان محلی از طریق مسیحی کردن منطقه تلاش می کردند. برجسته ترین آنها، هیئت «سان ایگناسیو» بود که در سال ۱۶۳۲ و در ۶۰ کیلومتری جنوب پوساداس ( مرکز ایالت ) کنونی تأسیس شد. این افراد در مدت کمی ۳۰ دهکده به وجود آوردند که تأثیر بسزایی در پیشرفت هنر و کشاورزی منطقه داشت. در سال ۱۷۵۹ دولت پرتغال بر اثر پافشاری نمایندهٔ ضد یسوعی اش – مارکی ده پومبال - دستور توقیف هیئت های منطقه را صادر کرد. او همچنین، پاپ کلمنت چهاردهم را به بازداشت اعضای جامعه یسوعی ها تشویق کرد. این سرکوب افزون بر امپراتوری پرتغال، در امپراتوری اسپانیا نیز انجام شد.
در سال ۱۸۱۴ رئیس ایالات متحدهٔ ( آرژانتین ) - خروازیو پوساداس – میسیونز را ضمیمهٔ ایالت کورینتس آرژانتین اعلام کرد ( در آن زمان آرژانتین نیمه مستقل بود ) اما با این حال میسیونز حتی به صورت دوفاکتو نیز تحت تسلط آرژانتین نبود و دیگر کشورها ادعای مالکیت آن را داشتند. سرانجام در سال ۱۸۳۰ نیروهای نظامی ایالت کورینتس کنترل میسیونز را به دست گرفتند.
عمده ترین گروه قومی – نژادی در پاراگوئه را بومیان گوارانی تشکیل می دهند. همین امر بهانه را به دست پاراگوئه می داد تا با ادعای اینکه بیشتر ساکنان میسیونز را بومیان گوارانی – عمده ترین گروه نژادی آن کشور – تشکیل می دهد میسیونز را اشغال کند ( سال ۱۸۳۸ ) . این ادعای پاراگوئه، آتش «جنگ اتحاد مثلث» خونین ترین درگیری در تاریخ نوین آمریکای جنوبی را ( بین سال های ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۰ ) روشن کرد. در این درگیری نظامی سه کشور آرژانتین، اروگوئه و برزیل متحد شدند و ضربه سختی به پاراگوئه وارد آوردند به گونه ای که آن کشور تقریباً ویران شد و از جمعیت مردان کاسته شد. شش سال پس از پایان جنگ، قرارداد صلح امضا شد و پاراگوئه از ادعای خود دست کشید. اوضاع اقتصادی میسیونز نیز پس از اینکه به طور رسمی به آرژانتین پیوست رو به بهبود می گذاشت.
wiki: استان میسیونس