استان انتره ریوس

استان انتره ریوز ، به معنی میان رودان یکی از استان ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در شمال شرق کشور می باشد که با استان های کورینتس، بوئنوس آیرس، سانتا فه و کشور اروگوئه مرز مشترک دارد. استان انتره ریوس به همراه سانتا فه و کوردوبا، بخشی اقتصادی – سیاسی به نام منطقه مرکزی تشکیل می دهد.
• مرکز: پارانا ( ۲۵۰ هزار نفر )
• مساحت: ۷۸٫۷۸۱ کیلومترمربع
• جمعیت: ۱٬۱۵۸٬۱۴۷ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: سرخیو اوریباری
پیش از ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی، استان انتره ریوز زیستگاه بومیان ( گوارانی، چاروا، چانا ) بود.
نخستین کسی که به انتره ریوز رسید، یک اسپانیایی به نام رودریگز سرانو بود. اولین اقامتگاه دائمی اسپانیایی ها در بخش لاپاز کنونی و در اواخر سده ۱۶ برپا شد. خوان ده گارای، بانی شهر سانتا فه، این منطقه را " لا اوترا باندا " نامید. ارنانداریاس، فرماندار آسونسیون و بعدها بوئنوس آیرس، به جستجو در اراضی کشف نشده پرداخت. اما منطقه عملاً تحت تسلط بومیان بود تا اینکه در اواخر قرن ۱۷، گروهی از استعمارگران استان سانتا فه در باخا دل پارانا ( پارانای امروزی ) ساکن شدند. در همان زمان شهرهایی چون نوگویا، ویکتوریا، گوالگوایچو، گوالگوای، کونسپسیون دلاوروگوای و کنکوردیا نیز بنا شد. توماس ده روکامورا نخستین کسی بود که جستجویی وسیع تر در منطقه انجام داد ( ۱۷۸۳ ) و آن را انتره ریوز نامید. در آن زمان و در بحبوحه انقلاب مه ( ۱۸۱۰ ) سکونتگاه های اروپاییان در کمترین حد خود بود. استعمارگرانی که در کرانه رود پارانا اقامت داشتند از مانوئل بلگرانو پشتیبانی می کردند. در ۲۹ سپتامبر ۱۸۲۰ فرانسیسکو رامیرس تشکیل منطقه خودگردان " جمهوری انتره ریوس " اعلام کرد. اما این ادعا تا ژوئیه سال بعد ( زمان قتل وی ) برجا بود. در سال ۱۸۵۳ طی میتینگی از تمام ایالات ( به جز بوئنوس آیرس ) ، پارانا به عنوان مرکز کنفدراسیون آرژانتین به ریاست جمهوری خوستو خوزه ده اورکیزا شناخته شد. همچنین مرکز استان، شهر کونسپسون بود.
در پی سیاست های خوستو اورکیزا که هدفش جلب اروپایی ها بود، مهاجران بسیاری از آلمان، سوئیس، فرانسه و یهودیان روسیه در انتره ریوز ساکن شدند به طوریکه در سال ۱۹۰۳، ۳۶ درصد جمعیت را مهاجران تشکیل می دادند.
استان، بخشی از منطقه میانرودان می باشد که اغلب شامل زمین های هموار با ماهورهایی به ارتفاع ۱۰۰ متر است. دو سیستم متفاوت از این تپه ها ( اصطلاحاً کوچیا ) به چشم می خورد که توسط رود گوالگوای از هم جدا شده اند: کوچیا گرانده در شرف و کوچیا ده مونتیل در غرب انتره ریوز توسط رودها و جریان های آبی زیادی محدود می شود مانند رود پارانا و دلتای آن در غرب و جنوب، رود اروگوئه و رود موکورتا در شرق و رود گوایکوئیرارو در شمال. در واقع واژه " انتره ریوز " که به معنای میانرودان است اشاره به همین موضوع دارد. آب وهوای استان از شمال به پامپاس از نیمه گرمسیری تا معتدل متغیر است و بارش سالانه ۱۱۵۰ میلیمتر می باشد . انتره ریوز در معرض توفان های شدید قرار دارد. پارک های ملی ال پالمار و دیامانته و نیز چشمه های آب گرم حوضه رود اروگوئه در شهرهای کولون، ویا الیزا و فدراسیون از پدیده های طبیعی انتره ریوز به شمار می رود.