استان انبار

استان اَنبار ( به عربی: محافظة انبار ) بزرگ ترین استان عراق با اکثریت سنی نشین است که مرکز آن، شهر رمادی می باشد.
بسیاری مورخان انبار را بعد از تیسفون، دومین شهر مهم دوران ساسانی در غرب ایران دانسته اند. این شهر در خط دفاعی ایران در برابر امپراتوری روم قرار داشت و از این رو شاپور یکم ساسانی شهر انبار را بازسازی کرد و به عنوان یکی از مهم ترین مراکز دفاعی ایران درآورد و ارگ هایی جنگی در آن ساخت و سپس آن را «پیروزشاپور» نام گذاشت. [ ۱]
انوشیروان نیز برای تقویت سد دفاعی ایران در مرزهای غربی و در مجاورت روم، به بازسازی پادگان های «انبار» پرداخته بود. [ ۲]
این شهر در ۶۲ کیلومتری بغداد کنونی، نزدیک قناتی که دجله و فرات را به هم متصل می کند و در کتب اسلامی نهر عیسی خوانده شده قرار داشت. این قنات که ظاهراً توسط شاهپور دوم حفر شده باعث گردید که انبار اهمیت تجارتی فراوان پیدا کند. تاریخ دانان عرب ساختمان آن را به بخت النصر نسبت می دهند. در دوران اشکانیان، شهر تقریباً شهری عربی بود به این معنی که اکثریت اهالی آن را قبایل عرب تشکیل می دادند. انبار با اینکه نیمه عرب بود، باز به سبب اهمیت تجاری و آبیاری و نیز به سبب آنکه در دروازه روم قرار داشت مورد توجه شاهپور اول قرار گرفت به طوری که آن را از نو بساخت و برآن دو خط دفاعی نهاد و در داخل آن کوشکی بنا کرد و به این ترتیب شهر به صورت یکی از مراکز مهم سپاه درآمد. شاه ساسانی نام شهر را نیز به یاد شکستی که بر گوردین چهارم وارد کرده بود به پیروز شاپور تغییر داد. واژه انبار همان طور که اغلب لغت نویسان عرب اشاره می کنند، همان کلمه معروف فارسی است. انبار از آن جهت انبار خوانده شد که کسری رزق اصحاب خود را در آن جای می داد. در دوره ساسانیان، مسیحیان انبار قدرتی داشتند چنان که یک اسقف بزرگ یعقوبی در آنجا مستقر شده بود، ضمناً یکی از مراکز بزرگ یهودیان نیز بود.
انبار در زمان خلافت ابوبکر به دست خالدبن ولید فتح شد. مردمان انبار که در هنگام غارت های خالد، کمکی از مرکز ایران دریافت نکردند، خود از پشت باروهای شهر به دفاع پرداختند. اما شیرزاد امیر ساباط که در آنجا بود گریخت، مردم نیز که یارای دفاع نداشتند با خالد صلح کردند. [ ۳]
اکثریت مردم استان از قبایل دلیم و دارای مذهب سنی هستند. ریشه این عشیره به یمن می رسد.
• رمادی
• سداح
• حدیثه
• هیت
• عانا
• فلوجه
• ابوغریب
• قائم
• نُخَیب
• رطبه
• کُبَیسه
• اسد
• خالدیه
• ساجریه
• عبیدی
• کرمه
• حقلانیه
• المحمدی