اِسْتارک، فریا (۱۸۹۳ـ۱۹۹۳)(Stark, Freya)
جهانگرد، کوهنورد و نویسندۀ انگلیسی. او که اغلب به تنهایی در سرزمین های خطرناک، سیر و سفر می کرد مشاهدات خود را در خاورمیانه در چند کتاب، ازجمله درۀ حشاشین (۱۹۳۴)، دروازه های جنوبی عربستان (۱۹۳۶)، و زمستانی در عربستان (۱۹۴۰)، نوشته است. استارک در پاریس متولد شد و در انگلستان، و ایتالیا، پرورش یافت. به زبان های ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی و عربی و فارسی آشنا بود و مدتی در دانشگاه لندن تحصیل کرد. استارک در اواخر ۱۹۲۷، نخستین بار راهی خاورمیانه شد و در لبنان اقامت گزید و از طریق ناحیه جبل دروز به دمشق و سپس به بیت المقدس و قاهره رفت. دو سال بعد که در بغداد بود، به تنهایی رهسپار لرستان در ایران شد و به کوهستان های مازندران رفت؛ جایی که براثر بیماری های مالاریا و اسهال در آستانه مرگ قرار گرفت. او در ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶ به عربستان رفت. بار دیگر بیماری او را از پا درآورد و با هواپیمای نیروی هوایی سلطنتی نجات یافت. دومین سفر سیاحتی را به عربستان پس از بهبود آغاز کرد. در جنگ جهانی دوم ابتدا پرستاری در جبهه ایتالیا بود و سپس در خاورمیانه به کارهای تبلیغاتی پرداخت. در ۱۹۴۳ به ایتالیا بازگشت و در سفارت بریتانیا به کار مشغول شد. استارک که به تاریخ و باستان شناسی در آسیای صغیر علاقه مند شده بود، پس از فراگیری زبان در مناطق دورافتاده ترکیه به اکتشاف پرداخت و کتاب های ایونی: یک کاوش (۱۹۵۴)، و ساحل لوکیایی (۱۹۵۶) را نوشت. در دهه های ۱۹۷۰و ۱۹۸۰ به افغانستان، نپال و بار دیگر عراق سفر کرد و با قایق رود فرات را پیمود. از آثار اوست: نخستین جلد زندگی نامه اش، با عنوان سرآغاز مسافر، که نوشتن آن را پس از جنگ جهانی دوم آغاز و در ۱۹۵۰ منتشر کرد؛ فراسوی فرات (۱۹۵۱)، کرانه کندر (۱۹۵۳)، گردوخاک در پنجۀ شیر (۱۹۶۱). آخرین کتاب او، رودخانه های زمان، در ۱۹۸۲ منتشر شد.
جهانگرد، کوهنورد و نویسندۀ انگلیسی. او که اغلب به تنهایی در سرزمین های خطرناک، سیر و سفر می کرد مشاهدات خود را در خاورمیانه در چند کتاب، ازجمله درۀ حشاشین (۱۹۳۴)، دروازه های جنوبی عربستان (۱۹۳۶)، و زمستانی در عربستان (۱۹۴۰)، نوشته است. استارک در پاریس متولد شد و در انگلستان، و ایتالیا، پرورش یافت. به زبان های ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی و عربی و فارسی آشنا بود و مدتی در دانشگاه لندن تحصیل کرد. استارک در اواخر ۱۹۲۷، نخستین بار راهی خاورمیانه شد و در لبنان اقامت گزید و از طریق ناحیه جبل دروز به دمشق و سپس به بیت المقدس و قاهره رفت. دو سال بعد که در بغداد بود، به تنهایی رهسپار لرستان در ایران شد و به کوهستان های مازندران رفت؛ جایی که براثر بیماری های مالاریا و اسهال در آستانه مرگ قرار گرفت. او در ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶ به عربستان رفت. بار دیگر بیماری او را از پا درآورد و با هواپیمای نیروی هوایی سلطنتی نجات یافت. دومین سفر سیاحتی را به عربستان پس از بهبود آغاز کرد. در جنگ جهانی دوم ابتدا پرستاری در جبهه ایتالیا بود و سپس در خاورمیانه به کارهای تبلیغاتی پرداخت. در ۱۹۴۳ به ایتالیا بازگشت و در سفارت بریتانیا به کار مشغول شد. استارک که به تاریخ و باستان شناسی در آسیای صغیر علاقه مند شده بود، پس از فراگیری زبان در مناطق دورافتاده ترکیه به اکتشاف پرداخت و کتاب های ایونی: یک کاوش (۱۹۵۴)، و ساحل لوکیایی (۱۹۵۶) را نوشت. در دهه های ۱۹۷۰و ۱۹۸۰ به افغانستان، نپال و بار دیگر عراق سفر کرد و با قایق رود فرات را پیمود. از آثار اوست: نخستین جلد زندگی نامه اش، با عنوان سرآغاز مسافر، که نوشتن آن را پس از جنگ جهانی دوم آغاز و در ۱۹۵۰ منتشر کرد؛ فراسوی فرات (۱۹۵۱)، کرانه کندر (۱۹۵۳)، گردوخاک در پنجۀ شیر (۱۹۶۱). آخرین کتاب او، رودخانه های زمان، در ۱۹۸۲ منتشر شد.
wikijoo: استارک،_فریا_(۱۸۹۳ـ۱۹۹۳)