استارا

نام آستارا در ارتباط با واژهٔ ستاره است. محمدابراهیم باستانی پاریزی، ایران شناس معاصر، این فرضیه را مطرح کرده که آستارا از نام اِسْتِراب، ستارهٔ آب و آبادانی، منسوب به آناهیتا، ایزدبانوی آب ها در ایران باستان اخذ شده است. آناهیتا معادل ایشتار یا ایستار در تمدن بابِل می باشد. یک استدلال دیگر، به این صورت است که به علت پوشیدگی مداوم آسمان منطقه از ابر و مه، اغلب شب ها، مردم قادر به مشاهده ستارگان در آسمان نبودند و هر زمان که ستاره ای در آسمان می دیدند، فریادِ �آی! ستاره� برمی آوردند که در اثر کثرت تلفظ، به �آستارا� تبدیل شده است. در زبان تالشی، ستاره به صورت های �سارَه� ( تالشی: sāra ) ، �آسْتورَه� ( تالشی: āstora ) ، �اِسْتارَه� ( تالشی: ēstāra ) ، �اوسْتووَه� ( تالشی: ostova ) ، و �آسْتووَه� ( تالشی: āstova ) گفته می شود.
نام آستارا دارای منشأ تالشی و شکل تغییریافتهٔ �اُستورو� ( تالشی: ostoro ) با جزءهای �اُ� �ستو� �رو� است. در زبان تالشیِ گویشِ آستارا، به ترتیب واژهٔ �اُ� ( تالشی: o ) یا �اُوْ� ( تالشی: ov ) به معنی آب؛ واژهٔ �سْتو� ( تالشی: sto ) یا �سِتو� ( تالشی: sēto ) به معنی کناره، کرانه، لبه، و بلندای کنار رودخانه یا دریا؛ و واژهٔ �رُو� ( تالشی: ro ) به معنی راه است و معنای کلی آن، راه کنار آب است. علت نا م گذاری آن، ساحلی بودن مسیری بود که در گذشته از لنکران آغاز شده و با عبور از آستارا، به سمت انزلی می رفت.
نام آستارا دارای منشأ تالشی و شکل تغییریافتهٔ �هوسته رو� ( تالشی: hosta ro ) با جزءهای �هوسته� �رو� است که معنای راهی که باید در آن آهسته حرکت کرد را دارد. علت اطلاق این نام، بارش زیاد و باتلاقی بودن مسیرهای حرکت بوده که باعث می شده است که بومی های منطقه به این صورت به یکدیگر هشدار بدهند. هشدار به جهت مواظبت از خطر حیوانات نیز دلیل دیگری است که برای این فرضیه بیان شده است.
به دلیل صعب العبور بودن راه های ارتباطی آستارا با مناطق مجاور و نیاز به استفاده از قاطر جهت حرکت، نام �اَسْتَرْ رو� ( به معنای راهی که با قاطر قابل پیمودن است ) خطاب شده که در گذر زمان، ابتدا به �اَسْتَرو� و سپس به �آستارا� تغییر یافته است.
نام آستارا دارای منشأ ترکی با جزءهای �آس� �تا� �آرا� است.
اشرف حریری ( ۱۳۹۳–۱۳۰۴ ) در خصوص ریشهٔ لغوی نام آستارا، بر فرضیهٔ نخست تأکید دارد. حریری با اشاره به نگارش نام آستارا در صفوةالصفا به صورت �استارآباد�، توجه به فرهنگ انجمن آرای ناصری ( ۱۲۸۸ ه‍. ق/۱۸۷۱ م. ) که آستارا را �شهر ستاره� معنا کرده، و نیز استناد به ابراهیم پورداوود ( ۱۳۴۷–۱۲۶۴ ) که �آستارا� را یک واژهٔ اَوِسْتایی به معنای �گسترهٔ آب� دانسته، معتقد است که این واژه ابتدا به نام ایزدبانوی عشق و شادی ( ایستار ) بوده و سپس نام شاهزادگان، و در نهایت نام شهرها و بنادر شده است. به نوشتهٔ حریری، نام شهرهای �آستراخان� ( یا آستاراخان ) و �اِسْتارْباد� ( نام قدیمیِ استرآباد=گرگان ) هم ریشه با آستارا هستند. [۴۲] نعمت اللهی نیز شباهت نام های آستارا و استارباد را مورد توجه قرار داده است. یزید بن مهلب، حاکم عراق ( ح. ۹۹–۹۶ ه‍. ق ) که همزمان به امارت خراسان نیز منصوب شده و مأمور فتح طبرستان شده بود، شهر استارباد را در جای قصبه ای به نام �اَسْتَرَکْ�[پ] بنا کرد که نام استارباد نیز از همان گرفته شده است. [۴۴]
فرهنگ جغرافیایی ایران ( ۱۳۳۰ ) ، فرضیهٔ سوم را به عنوان ریشهٔ احتمالی نام آستارا ذکر کرده که مورد استناد دانشنامهٔ ایران نیز قرار گرفته است. [۴۵] با این حال، بهروز نعمت اللهی ( ؟۱۳۸–۱۳۱۵ ) پس از انجام بررسی های میدانی در نقاط شهری و روستایی آستارا که مشروح آن را در تاریخ جامع آستارا و حکام نمین گزارش کرده است، می نویسد که هرگز مشاهده یا شنیده نشده که مردم آستارا، نام این شهر را به صورت �هوسته رو� یا �اَسْتَرو� به زبان بیاورند در حالی که تالش زبانانِ آستارا، نام این شهر را به صورت �اُستوراو� تلفظ می کنند؛ بنابراین وی با اثبات فرضیهٔ دوم، فرضیه های سوم و چهارم را رد می کند. نعمت اللهی همچنین فرضیهٔ پنجم را به دلیل عدم تطابق با زبان بومی منطقه، غیر قابل اعتنا می داند. [۴۶] ضیاء طُرُقْدار با تأیید دیدگاه نعمت اللهی، معتقد است که بهترین فرضیه برای معنای نام آستارا، فرضیهٔ دوم می باشد.

داریم و اینکه ترکی تو اونجا صحبت میشه دلیل بر ترک بودنشون نیست هرچند ما بحث قومیتی نمیخوایم راه بندازیم ولی کمی مطالعه باعث میشه شما بیشتر اشنا بشید کتاب از استارا تا فومن اقای طرقدار

تمدن بزرگ کاسی ها که در علوم مختلف سررشته داشته ، از جمله ستاره شناسی جهات وسمت، اصلی وفرعی را تقسیم بندی وجمع جهات اصلی وفرعی ( شمال، جنوب، شرق، غرب، شمال شرقی، جنوب شرقی، شمال غربی، جنوب غربی ) را شاید هشتپر نامیده که این نام نیز چون استارا از تمدن سومر که اوج شکوفایی وقدرت کاسی تباران ( گیل، گالش، تالش، دیلمی، ) به یادگار مانده. ونیز سومر محله تالش، کسما صومعه سرا. دیلیمون ( بهشت سومریان ) سیاهکل، ویا کاکو در جنوب لاهیجان، لیل املش، رشی رودبار، ارشکی دیلمان، اشکور رودسر و. . . که همه از اسامی، خدایان، الهه ها و وزرا، تمدن سومر بوده که با گذشت بیش از چندین هزار سال هنوزم حفظ شده که همه در جغرافیای گیلان است. ونیز اینکه
شهر سالیانی روزگاری مرکز تالشها بوده ودر جمهوری اذ ربایجان دارای پرچم بوده وحکومت، حکومت خودمختار را برای مدتی تشکیل دادند.
ضمنا تالش ها اولین مخترع زوبین بودند.
استارا شهری تالش نشین در گیلان. کاسی تبار.
کاسبین. دریای همیشه کاسبین. مرسی.

علت این نام گذاری :
چون شهر آستارا از ساحل دریا شروع شده که آنجا اکثر راه ها شنی بوده و پیاده روی در شن خسته کننده است و سرعت کم می شود و آهسته راه میرود به همین دلیل آن منطقه به� ( آهسته رو ) � معروف شد که بعد ها شد آستارا
و شما دوست عزیزی که می فرمایید آستارا منطقه ای کاملا ترک نشین بود
خوب هست سری به تاریخ بزنید
چه بسا که همین الان بنده و خیلی از کسان دیگری که میشناسیم زبان مادری ما ترکی هست اما اصالتا ترک نیستیم و روزگاری زبان ما آستارایی ها تالشی بوده . . . .

که با مرور زمان تغییر و تبدیل به آستارا شده
علت این نام گذاری : شهر آستارا از کنار دریا و ساحل شنی شروع شده و اکثر راه ها شنی بوده، وقتی در شن راه میروی شن مانع سریع راه رفتن می شود و زود خسته می شوید وخود به خود سرعتت کم میشود و آهسته راه میروی ، به همین دلیل نام آنجا را ( استه رو ) یعنی آهسته رو گذاشتند ، که بعد ها شده آستارا .