اسباب شرعی

[ویکی فقه] سبب های مقرّر از سوی شارع را اسباب شرعی گویند. این موضوع در فقه، در باب های گوناگون مانند طهارت، صلات، و تجارت، و در اصول، در مبحث مفهوم شرط، بحث تداخل اسباب و مسببات، بدان پرداخته شده است.
اسباب شرعی به چیزهایی اطلاق می شود که شارع وجود و عدم حکمی را دایرمدار وجود یا عدم آن ها قرار داده است مانند وضو یا غسل یا تیمّم نسبت به طهارت.

محورهای کلی اسباب شرعی
این موضوع در فقه، در باب های گوناگون مانند طهارت، صلات، و تجارت، و در اصول، در مبحث مفهوم شرط، بحث تداخل اسباب و مسبّبات، بدان پرداخته شده است که به محورهای کلّی آن اشاره می شود.

مفهوم سببیّت شرعی
به بحثهای مربوط به مفهوم سببیت شرعی و نظرات و تعاریف ارائه شده از آن پرداخته می شود.

← نظرات در معنای مفهوم سببیت شرعی
...