اسب یاقوتستان

اسب یاقوتستان ( ساخا آتا ) یا اسب یاقوت یک نژاد اسب بومی از منطقه جمهوری ساخا ( یا یاقوتستان ) سیبری است. در مقایسه با اسب مغولی مشابه و اسب پرژوالسکی بزرگ تر است. به دلیل سازگاری آن با آب وهوای بسیار سرد یاقوتستان، از جمله توانایی مکان یابی و چرای گیاهانی که در زیر پوشش عمیق برفی قرار دارند، و زنده ماندن بدون سرپناه در دمایی که به −۷۰ درجه سلسیوس ( −۹۴ درجه فارنهایت ) می رسد، مورد توجه قرار گرفته است. [ ۲]
به نظر می رسد که این اسب ها از اسب های اهلی شده ای که با یاقوت ها در زمان مهاجرت به این منطقه در سده سیزدهم آورده شده اند، تکامل یافته اند و از اسب های وحشی که در دوران نوسنگی در این منطقه ساکن بوده اند، سرچشمه گرفته اند.
این نژاد به طور میانگین ۱۴۰ سانتیمتر ( ۱۳٫۳ دست ) در نریان و ۱۳۶ سانتیمتر ( ۱۳٫۲ دست ) در مادیان، و ویژگی های ظاهری خاصی با دیگر نژادهای شمالی مانند اسبچه شتلند، اسب فیورد و اسب ایسلندی دارد، از جمله قد محکم، یال ضخیم و پوشش موی سنگین، پوشش بدن آنها از ۸ تا ۱۵ سانتی متر متغیر است. [ ۳]
اسب یاقوتستان عمدتاً برای گوشت آن استفاده می شود که به دلیل داشتن لایه چربی فراوان توسط مردم محلی به عنوان یک غذای لذیذ در نظر گرفته می شود. از شیر آنها نیز بیشتر برای تهیه کومیس استفاده می شود. اسب یاقوت برخلاف جثه کوچکی که دارد، به دلیل توانایی سواری دادنش ارزشمند است. [ ۳]