اساطیر آزتک. تمدن آزتک ها، مجموعه ای از خدایان اساطیری گوناگون در یک سیستم مذهبی چندخدایی را در برمی گیرد که توسط آنان به رسمیت شناخته شده اند، و مشتمل بر تعداد زیادی ( بیش از یکصد مورد ) ، ایزد و ایزدبانو می باشند. افزون بر این، بر اساس باورهای دینی و عقاید آزتک ها، اساطیر این قوم را می توان دربرگیرندهٔ تعدادی از موجودات خارق العاده و فوق بشری نیز، تلقی کرد.
آزتک ها که به نام های مختلفی چون: تنوچکا مکزیکا، کُلهوا مکزیکا و. . . نامیده شده اند، قدرتمندترین سرخپوستان مکزیک در عصر تاریخی بودند. بنا به روایت های اساطیری، این قوم به دنبال ایزد خویش، اویتسیلوپوچتلی، که کاهنی در جلوی آنان مجسمهٔ او را حمل می کرد و با آنان صحبت می کرد، از آزتلان، که سرزمینی افسانه ای به نظر می رسد، آمده اند.
به روایت اسطوره ها، باید روزی توقف می کردند که چشم شان به عقابی می افتاد که روی درخت نوپال ( کاکتوس انجیری ) ، که میوهٔ سرخ رنگش به سان قلب انسان است، نشسته و مشغول از هم دریدن و خوردن ماری باشد؛ این نشانه ای برای آن ها بود. آنان این منظره را، در جایی که معبد اعظم خویش را برپا داشتند، در تنوچتیتلان ، مشاهده کردند، :
بگذارید در جایی که نوپال هست، زاویهٔ کوچکی بسازیم تا ایزد ما، عاقبت به آرامش دست یابد.
فرانسیسکو کلاویجرو که در سدهٔ هیجدهم در وراکروس زاده شده، نوشته است که آزتک ها از جایی در منتهی الیه شمال رودخانهٔ کلرادو آمدند، و مهاجرت آن ها، به سبب آواز پرنده ای بود، که بر فراز درختی نشسته و می خواند: «تی وی!»، این واژه، واژه ای بود که به زبان آزتکی، مفهوم «بیا برویم» داشت. پس آنان به راه افتادند و به دنبال مجسمهٔ اویتسوپوچتلی، ایزد جنگ و خورشید رفتند.
خاستگاه و چگونگی نشو و نمای دولت و تمدن آزتک، در دین آزتک ، عمیقاً بازتاب یافته است. آزتک ها برای مشروعیت بخشیدن به حاکمیت خود، باورها و شمایل نگاری مردمان پیشین را، کاملاً به کار گرفتند؛ برای مثال، محوطه تولا، یعنی پایتخت افسانه ای تولتک ها، اهمیتی ویژه یافت، و بعضی از خدایان اساطیری آزتک را، می توان در تولا، و حتی پیشتر از آن، در تئوتی اوآکان، دنبال کرد.
آزتک ها، اعمال مذهبی معاصران خود را نیز در این باورها گنجانیدند؛ از جمله آداب و رسوم مردم پوئبلا، خلیج کوست، هواستک، و میشتک های اوآهاکا. این پذیرش آگاهانهٔ آداب و رسوم بیگانگان، پیروزی آن ها را تکمیل و تحکیم کرد و برایشان وحدت فرهنگی به ارمغان آورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآزتک ها که به نام های مختلفی چون: تنوچکا مکزیکا، کُلهوا مکزیکا و. . . نامیده شده اند، قدرتمندترین سرخپوستان مکزیک در عصر تاریخی بودند. بنا به روایت های اساطیری، این قوم به دنبال ایزد خویش، اویتسیلوپوچتلی، که کاهنی در جلوی آنان مجسمهٔ او را حمل می کرد و با آنان صحبت می کرد، از آزتلان، که سرزمینی افسانه ای به نظر می رسد، آمده اند.
به روایت اسطوره ها، باید روزی توقف می کردند که چشم شان به عقابی می افتاد که روی درخت نوپال ( کاکتوس انجیری ) ، که میوهٔ سرخ رنگش به سان قلب انسان است، نشسته و مشغول از هم دریدن و خوردن ماری باشد؛ این نشانه ای برای آن ها بود. آنان این منظره را، در جایی که معبد اعظم خویش را برپا داشتند، در تنوچتیتلان ، مشاهده کردند، :
بگذارید در جایی که نوپال هست، زاویهٔ کوچکی بسازیم تا ایزد ما، عاقبت به آرامش دست یابد.
فرانسیسکو کلاویجرو که در سدهٔ هیجدهم در وراکروس زاده شده، نوشته است که آزتک ها از جایی در منتهی الیه شمال رودخانهٔ کلرادو آمدند، و مهاجرت آن ها، به سبب آواز پرنده ای بود، که بر فراز درختی نشسته و می خواند: «تی وی!»، این واژه، واژه ای بود که به زبان آزتکی، مفهوم «بیا برویم» داشت. پس آنان به راه افتادند و به دنبال مجسمهٔ اویتسوپوچتلی، ایزد جنگ و خورشید رفتند.
خاستگاه و چگونگی نشو و نمای دولت و تمدن آزتک، در دین آزتک ، عمیقاً بازتاب یافته است. آزتک ها برای مشروعیت بخشیدن به حاکمیت خود، باورها و شمایل نگاری مردمان پیشین را، کاملاً به کار گرفتند؛ برای مثال، محوطه تولا، یعنی پایتخت افسانه ای تولتک ها، اهمیتی ویژه یافت، و بعضی از خدایان اساطیری آزتک را، می توان در تولا، و حتی پیشتر از آن، در تئوتی اوآکان، دنبال کرد.
آزتک ها، اعمال مذهبی معاصران خود را نیز در این باورها گنجانیدند؛ از جمله آداب و رسوم مردم پوئبلا، خلیج کوست، هواستک، و میشتک های اوآهاکا. این پذیرش آگاهانهٔ آداب و رسوم بیگانگان، پیروزی آن ها را تکمیل و تحکیم کرد و برایشان وحدت فرهنگی به ارمغان آورد.
wiki: اساطیر آزتک