آساتوریان گارنیک. آساتوریان، گارْنیک (تهران ۱۹۵۳)(Asatorian, Garnik)
ایران شناس ارمنستانی. در ۱۹۶۷ با خانواده اش به شهر لنیناکان/گیومری کوچید. در دانشگاه ایروان و پژوهشگاه مطالعات شرقی فرهنگستان علوم شوروی در سن پترزبورگ درس خواند (۱۹۷۱ـ۱۹۸۲) و در رشتۀ زبان شناسی از دانشگاه ایروان دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۹۹۰). رئیس بخش ادبیات شرق در پژوهشگاه خاورشناسی فرهنگستان علوم ارمنستان (از ۱۹۹۱)، سردبیر ماهنامۀ ارمنی ایرانی نامه (از ۱۹۹۳) و بنیادگذار و رئیس مرکز ایران شناسی ایروان (از ۱۹۹۶) بوده است. از آثارش: گویش های غرب ایران (با همکاری) در ۲ جلد: جلد اول با نام قوم نگاری بختیاری ها (کپنهاگ، ۱۹۸۷) و جلد دوم با نام داستان های کوتاه بختیاری ها (کپنهاگ، ۱۹۹۱)؛اسامی فعل در زبان های پارسی میانه و پارتی (ایروان، ۱۸۹۸)؛ شعر: بختیاری ها (با همکاری) (کپنهاگ، ۱۹۹۵)؛ زبان های ارمنی و ایرانی (فارسی، کردی و زازا) (۱۹۹۰).
ایران شناس ارمنستانی. در ۱۹۶۷ با خانواده اش به شهر لنیناکان/گیومری کوچید. در دانشگاه ایروان و پژوهشگاه مطالعات شرقی فرهنگستان علوم شوروی در سن پترزبورگ درس خواند (۱۹۷۱ـ۱۹۸۲) و در رشتۀ زبان شناسی از دانشگاه ایروان دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۹۹۰). رئیس بخش ادبیات شرق در پژوهشگاه خاورشناسی فرهنگستان علوم ارمنستان (از ۱۹۹۱)، سردبیر ماهنامۀ ارمنی ایرانی نامه (از ۱۹۹۳) و بنیادگذار و رئیس مرکز ایران شناسی ایروان (از ۱۹۹۶) بوده است. از آثارش: گویش های غرب ایران (با همکاری) در ۲ جلد: جلد اول با نام قوم نگاری بختیاری ها (کپنهاگ، ۱۹۸۷) و جلد دوم با نام داستان های کوتاه بختیاری ها (کپنهاگ، ۱۹۹۱)؛اسامی فعل در زبان های پارسی میانه و پارتی (ایروان، ۱۸۹۸)؛ شعر: بختیاری ها (با همکاری) (کپنهاگ، ۱۹۹۵)؛ زبان های ارمنی و ایرانی (فارسی، کردی و زازا) (۱۹۹۰).
wikijoo: آساتوریان،_گارنیک_(تهران_۱۹۵۳)