اسائه. [ اِ ءَ ] ( ع مص ) اِساءة. اِسائت. رجوع به اساءة شود. - اسائه ادب ؛ بی ادبی. - اسائه ظن ؛ بدگمانی.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) بدی کردن با کسی . ۲ - بد کردن کاری را. ۳ - ( اسم ) بدی مقابل احسان نیکی . یا اسائ. ادب . بی ادبی کردن هتک هرمت کردن بی ادبی . توضیح در رسم الخط عربی ( اسائ ه ) نویسند و در فارسی ( اسائت ) و ( اسائه ) معمول گردیده .
فرهنگ معین
(اِ ئِ ) [ ع . اسائة ] (مص ل . ) ۱ - بدی کردن . ۲ - بدی کردن به کسی . ،~ ء ادب بی ادبی کردن ، هتک حرمت کردن .
فرهنگ عمید
بدی کردن با کسی، بدی.
گویش مازنی
/essaae/ ایستاده
پیشنهاد کاربران
اسائه به معنی بد و ریشه اش ( سوء ) است به همین جهت اسائه گمان یعنی سوءظن یا بدگمانی
