اساءوا

۱. تحلیل صرفی ( صرف )
ریشه ی کلمه:
ریشه ی السُّوأَىٰ از س و ء است که به معنای بدی، شَر، یا زشتی است.
مثالهای دیگر از این ریشه:
سَاءَ ( بد بود ) ، سُوء ( بدی ) ، مَسَاءَه ( بدی و ناخوشی ) .
وزن صرفی:
السُّوأَىٰ بر وزن فُعْلَی ( با تشدید و الف مقصوره ) ساخته شده است.
این وزن در عربی برای اسم تفضیل مؤنث به کار میرود، مانند:
حُسْنَی ( بهترین ) ، کُبْرَىٰ ( بزرگترین ) .
بنابراین، السُّوأَىٰ به معنای بدترین یا زشتترین است.
حرکات و اعراب:
السُّوأَىٰ:
ال: حرف تعریف.
سُوءَ: جزء اصلی کلمه ( بر وزن فُعْلَ ) .
ی ( الف مقصوره ) : در آخر کلمه به جای یاء نوشته میشود، اما در تلفظ، صدای آ می دهد ( مثل حُسْنَی ) .
۲. تحلیل نحوی ( نحو )
در آیه ی فوق، کلمه ی السُّوأَىٰ در جایگاه مفعول به برای فعل أَسَاءُوا قرار گرفته است:
أَسَاءُوا: فعل ماضی به معنای بدی کردند یا کار زشت انجام دادند.
السُّوأَىٰ: مفعول مطلق یعنی بدترین کارها یا زشتترین اعمال.
ترجمه ی جمله:
عاقبت کسانی که بدترین کارها را مرتکب شدند، این بود که آیات خدا را تکذیب کردند و به آن تمسخر گرفتند.
۳. معنای کلی آیه
السُّوأَىٰ در این آیه اشاره به اوج گناه و فساد دارد؛ یعنی کسانی که به بالاترین حد زشتی و شرافت زدایی دست یافتند، به جای توبه، به تکذیب آیات الهی و استهزای آنها پرداختند.
این کلمه با وزن فُعْلَی ( که برای مؤنث و بیان شدت است ) ، بر حُکم قطعی و نهایی خداوند درباره ی مجازات این گروه تأکید میکند.
۴. تفاوت السُّوأَىٰ با السَّیِّئَه
السَّیِّئَه: به معنای کار بد به صورت عام.
السُّوأَىٰ: به معنای بدترین نوع بدی یا اوج زشتی است.
مثال:
گناه معمولی، سَیِّئَه.
گناهی که از همه بدتر است، سُوأَىٰ.
۵. منابع تفسیری
طبری: السُّوأَىٰ را به أشد الإساءه ( شدیدترین بدی ) تفسیر می کند.
قرطبی: می گوید این کلمه اشاره به شرک و کفر است که بدترین گناهان محسوب می شوند.
ابن کثیر: تأکید می کند که عاقبت کسانی که در گناه اصرار می ورزند، تکذیب حق و استهزای دین است.
نتیجه گیری
صرف: السُّوأَىٰ اسم تفضیل مؤنث از ریشه ی س و ء به معنای بدترین است.
نحو: مفعول مطلق برای فعل أَسَاءُوا و بیانگر اوج زشتی اعمال است.
معناشناسی: این کلمه شدیدترین مرحله ی گناه را توصیف می کند که به تکذیب آیات الهی منجر می شود.