ازولا

آزولا. آزولا یا سرخس آبی ( Azolla filiculoides ) یک گونه از آزیریان بومی مناطق معتدل و گرمسیری آمریکا و همچنین بسیاری از مناطق بر قدیم از جمله آسیا و استرالیا است.
آزولا سرخس شناور آزادی است که معمولاً در آب های راکد و آرام نهرها، تالاب ها و شالیزارها از نواحی معتدله گرفته تا نواحی گرمسیری یافت می شود. این گیاه با ریشه های نازکی که دارد همانند فرشی است که روی سطح آب گسترش پیدا کرده است.
برگ های این گیاه، ظریف و کوچک و حساس است و بسته به اینکه در چه مقطعی از زمان رشد کرده باشد رنگ های متفاوتی دارند؛ مثلاً هنگامی که گیاه در آستانهٔ رشد است رنگ آن سبز مغز پسته ای است و کم کم رنگ آن تیره شده و گاهی قرمز و نقره ای هم می شود. این گیاه می تواند در عرض دو تا سه روز به دو برابر میزان خود برسد. آزولا به شوری آب حساس است و در آب دریا از بین می رود.
این گیاه در سال ۱۳۶۰ برای بهبود محصول شالیزارهای برنج از فیلیپین به ایران آورده شد اما در سال های اخیر در مناطق شمالی ایران این گیاه به صورت آفت و بلایی برای اراضی زراعی برنج و مناطق مردابی درآمده است زیرا با ایجاد پوششی متراکم در برکه ها و مرداب ها مانع رسیدن نور خورشید به آنجا شده و مانع رشد دیگر ارگان های حیاتی مردابی می گردد.
تالاب انزلی که یکی از زیست بوم های ( اکوسیستم ) باارزش خاورمیانه محسوب می شود و هر سال پذیرای پرندگان مهاجر کم نظیر دنیاست این روزها به دلیل ورود گیاهان غیربومی نظیر سنبل آبی و آزولا، به شور بختی گرفتار شده و این بخت بد هم اکنون در انتظار خزر به سر می برد که پذیرنده نهایی تمام آلودگی های تالاب انزلی است. [ ۳]
ریشه های آویزان و نازک و درهم تنیده این گیاه در آب، به سادگی این توان را به آن می دهد که جابجا شده و با جریان آب بآسانی به جای دیگر روند؛ این ویژگی به همراه توان رویش سرسام آور این گیاه _که در بازه زمانی دو تا سه روز به دو برابر اندازه و گستره پیشین خود می رسد_ مایه پراکندگی فراگیر و شتابان آن شده است. ریشه های سرگردان جلبک، همه یا بیشتر مواد معدنی سودمند آب را گرفته و برای رویش و گسترش طبیعی خود بکار می گیرد؛ هنگامی که نور به درون آب رخنه نکند و مواد غذایی هم که نباشد ( یا کم باشد ) دیگر از رشد گیاهان آبزی دیگر و همچنین دیگر آبزیان همچون فیتوپلانگتونها خبری نیست. با توقف یا کند شدن رشد این آبزیان سودمند، درون آب اکسیژنی ساخته نخواهد شد و از همین رو جانوران آبزی مانند ماهی ها و موجودات ذره بینی توان رشد و تکثیر را از دست داده و روند نابودی را در پیش می گیرند. به جای آن، سامانه های بی هوازی آغاز به کار کرده و مرداب یا برکه را کم کم به سیاهچاله هایی بدبو و زیست ناپذیر، تبدیل می کنند. از سوی دیگر هم زمانی که مردابها خالی از جانداران آبزی گردند، دیگر پناهگاه خوبی برای پرندگان مهاجر نخواهند بود. [ ۴]

آزولا (شخصیت). شاهزاده آزولا ( به انگلیسی: Princess Azula ) یک شخصیت خیالی و یکی از ضدقهرمان های اصلی در مجموعهٔ پویانمایی تلویزیونی آواتار: آخرین بادافزار ساخته شده توسط مایکل دانته دی مارتینو و برایان کونیتزکو برای نیکلودئون و صداپیشگی گری دلیسل است.
در نمایش، آزولا شاهزاده ولیعهد ملت آتش و یک اعجوبه آتش افزار بسیار قدرتمند است. به دستور پادشاه آتش اوزای، او با دوستان دوران کودکی اش مای و تای لی جستجویی را آغاز می کند تا برادر تبعید شده اش، شاهزاده زوکو و مربی اش، عمویشان آیرو، را بازگرداند، در همین حین تلاش می کند آواتار آنگ را که بزرگ ترین تهدید ملت آتش برای پیروزی در جنگ به حساب می آید دستگیر کند. آزولا به عنوان یک استراتژیست و حقه باز ماهر شناخته می شود. همانطور که برادرش زوکو می گوید، او «همیشه دروغ می گوید». در سرتاسر سریال اصلی و کمیک های دنباله، نشان داده شده است که او قادر به آتش افزاری بسیار پیشرفته و تولید شعله های آبی قدرتمند است همچنین آذرخش تولید می کند.
فصل 1: آب
گرچه آزولا، در بخش نخست هر قسمت از فصل اوّل مجموعه، ظاهر می شود. ؛ اوّلین حضور رسمی او در صحنۀ آگنی کای زوکوی 13 ساله با پدرش اوزای ( فرمانروای کشور آتش ) بود که انیمیشن، او را با سیمایی خشنود از تحقیر برادرش زوکو، به تصویر کشیده است.
آزولا بار دیگر در قسمت آخِر فصل ۱ ظاهر می شود، درحالی که او مقابل پدرش اوزای زانو می زند و پدرش او را به همراه دو دوست دیرینۀ خود - مای و تایلی - به تعقیب و دستگیری زوکو و ژنرال آیرو فرامی خواند. [ ۱]
او در تمامی فصول مجموعۀ آواتار آخرین بادافزار، شخصیّتی اهریمنی داشته است؛ به طوری که در حملۀ اقوام آتش به سرزمین های خاک ( که آزولا پشتیبانی تسلیحات را برعهده داشت ) لانگ فنگ ( فرمانده ارشد ارتش دایلی ملّت خاک ) را که قصد داشت حکومت را دست بگیرد را شکست میدهد