آزوف دریای. آزوف، دریای (Azov)
آزوف، دریای
(به لاتین: پالوس مایوتیس۱) دریای درون بومی۲ بین اوکراین و روسیه، به وسعت ۳۷,۵۵۵ کیلومتر مربع. خلیجی در شمال شرقی دریای سیاه۳ تشکیل داده و با تنگۀ باریک کرچ۴ به آن مرتبط است. این دریا بسیار کم عمق است و میانگین عمق آن فقط هشت متر است و از شانزده متر تجاوز نمی کند. آزوف چهار تا شش ماه از سال یخ می بندد. بندرهای مهم آن عبارت اند از راستوف ـ نا ـ دانو۵، ماریوپول۶، کرچ، و تاگانروگ۷. دو رود مهمی که به آزوف می ریزند عبارت اند از دُن۸ و کوبان۹. در غرب دریای آزوف، دریای سیواش (پاترید)۱۰ قرار دارد، که با شبه جزیرۀ دراز و باریکی با نام آرابات۱۱ از آن جدا شده، و شامل چندین تالاب بسیار شور و باتلاق است. شهر صنعتی آزوف منبع خوبی برای صید ماهی از آب های شیرین است، ولی ماهی گیری در دریا به علت شوری فزایندۀ آب، کاهش یافته است. سواحل دریای آزوف در قرون پیش از میلاد سرزمین اقوام باستانی نظیر سکاها، مایوتی ها، سرمت ها و، سیراک ها بود. مهاجرنشینان یونانی دست کم از قرن ۶پ م در سواحل دریای آزوف حضور داشتند. بندر بازرگانی تانائیس، واقع در مصب رود دن، از ساخته های این مردم بود. دولت بوسفوری در اوایل قرن ۵پ م، از اتحاد ۳۰ مهاجرنشین یونانی سواحل دریای سیاه و دریای آزوف به وجود آمد. پایتخت این دولت در شهر پانتی کاپایوم (بندر کرچ) قرار داشت. در قرون بعد از میلاد خزرها بر سواحل دریای آزوف مسلط شدند و از قرن ۹م روس ها جای آنان را گرفتند. در دوران سلطنت مغولان بر روسیه بخشی از سواحل دریای آزوف در اختیار بازرگانان اتباع جمهوری جنووا قرار داشت. سلطان محمد فاتح در ۸۸۰ق/۱۴۷۵م جنووایی ها را از دریای آزوف و شبه جزیرۀ کریمه بیرون کرد. بخش اعظم این دریا تا نیمه های دوم قرن ۱۲ق/۱۸ در اختیار خانات کریمه قرار داشت. دولت روسیه در این سال ها تمام دریای آزوف را از تصرف دولت های عثمانی و خانات کریمه خارج کرد و آن را در اختیار گرفت. سواحل دریای آزوف در جنگ داخلی شوروی، یکی از عرصه های بزرگ جنگ بود. ارتش آلمان نازی در سال های اول حمله به اتحاد شوروی، بخشی از دریای آزوف را در اختیار خود درآورد، اما پیروزی های ارتش سرخ، سبب خروج آلمانی ها از این دریا شد. پس از فروپاشی اتحاد شوروی در ۱۹۹۱ این دریا میان دولت های روسیه و اوکراین تقسیم شد.
آزوف، دریای
(به لاتین: پالوس مایوتیس۱) دریای درون بومی۲ بین اوکراین و روسیه، به وسعت ۳۷,۵۵۵ کیلومتر مربع. خلیجی در شمال شرقی دریای سیاه۳ تشکیل داده و با تنگۀ باریک کرچ۴ به آن مرتبط است. این دریا بسیار کم عمق است و میانگین عمق آن فقط هشت متر است و از شانزده متر تجاوز نمی کند. آزوف چهار تا شش ماه از سال یخ می بندد. بندرهای مهم آن عبارت اند از راستوف ـ نا ـ دانو۵، ماریوپول۶، کرچ، و تاگانروگ۷. دو رود مهمی که به آزوف می ریزند عبارت اند از دُن۸ و کوبان۹. در غرب دریای آزوف، دریای سیواش (پاترید)۱۰ قرار دارد، که با شبه جزیرۀ دراز و باریکی با نام آرابات۱۱ از آن جدا شده، و شامل چندین تالاب بسیار شور و باتلاق است. شهر صنعتی آزوف منبع خوبی برای صید ماهی از آب های شیرین است، ولی ماهی گیری در دریا به علت شوری فزایندۀ آب، کاهش یافته است. سواحل دریای آزوف در قرون پیش از میلاد سرزمین اقوام باستانی نظیر سکاها، مایوتی ها، سرمت ها و، سیراک ها بود. مهاجرنشینان یونانی دست کم از قرن ۶پ م در سواحل دریای آزوف حضور داشتند. بندر بازرگانی تانائیس، واقع در مصب رود دن، از ساخته های این مردم بود. دولت بوسفوری در اوایل قرن ۵پ م، از اتحاد ۳۰ مهاجرنشین یونانی سواحل دریای سیاه و دریای آزوف به وجود آمد. پایتخت این دولت در شهر پانتی کاپایوم (بندر کرچ) قرار داشت. در قرون بعد از میلاد خزرها بر سواحل دریای آزوف مسلط شدند و از قرن ۹م روس ها جای آنان را گرفتند. در دوران سلطنت مغولان بر روسیه بخشی از سواحل دریای آزوف در اختیار بازرگانان اتباع جمهوری جنووا قرار داشت. سلطان محمد فاتح در ۸۸۰ق/۱۴۷۵م جنووایی ها را از دریای آزوف و شبه جزیرۀ کریمه بیرون کرد. بخش اعظم این دریا تا نیمه های دوم قرن ۱۲ق/۱۸ در اختیار خانات کریمه قرار داشت. دولت روسیه در این سال ها تمام دریای آزوف را از تصرف دولت های عثمانی و خانات کریمه خارج کرد و آن را در اختیار گرفت. سواحل دریای آزوف در جنگ داخلی شوروی، یکی از عرصه های بزرگ جنگ بود. ارتش آلمان نازی در سال های اول حمله به اتحاد شوروی، بخشی از دریای آزوف را در اختیار خود درآورد، اما پیروزی های ارتش سرخ، سبب خروج آلمانی ها از این دریا شد. پس از فروپاشی اتحاد شوروی در ۱۹۹۱ این دریا میان دولت های روسیه و اوکراین تقسیم شد.
wikijoo: آزوف،_دریای