اُزو، یاساجیرو (۱۹۰۳ـ۱۹۶۳)(Ozu, Yasujiro)
اُزو، یاساجیرو
کارگردان ژاپنی سینما. تا ۱۹۳۶ فیلم های صامت می ساخت و تا این زمان سَبک و درون مایه های اصلی اش مشخص شده بود: دلبستگی به زندگی خانوادگی و روابطِ میان شخصیت ها و استفاده از کمدی برای نشان دادن شخصیت. فیلم او، داستان توکیو (۱۹۵۳)، ازجمله بهترین فیلم های کلاسیک تاریخ سینما شناخته شده است. دوربین اُزو همیشه حدود یک متر بالاتر از سطح زمین قرار دارد، هیچ گاه حرکت نمی کند، و تفکربرانگیز است؛ و این امر با فلسفۀ ذن حاکم بر سینمای او همخوانی دارد. برخی از آثار بسیار موفقش عبارت اند از به دنیا آمدم، اما ... (۱۹۳۲)، هوس زودگذر (۱۹۳۳)، تنها پسر (۱۹۳۶، نخستین فیلم ناطق او)، برادران و خواهران خانوادۀ تودا (۱۹۴۱)، آخر بهار (۱۹۴۹)، اوایل تابستان (۱۹۵۱)، برنج با طعم چای سبز (۱۹۵۲)، و یک بعدازظهر پاییزی (۱۹۶۲). اُزو برای پیوستن به استودیو شوچیکو در ۱۹۲۳، دانشگاه واسِدا را ترک کرد و در ۱۹۲۷ نخستین فیلمش را کارگردانی کرد؛ از ۱۹۲۷ تا ۱۹۶۲، پنجاه وچهار فیلم ساخت که در اغلب آن ها چیشو ریو بازی کرده و کوگو نودا همکار فیلم نامه نویس بوده است.
اُزو، یاساجیرو
کارگردان ژاپنی سینما. تا ۱۹۳۶ فیلم های صامت می ساخت و تا این زمان سَبک و درون مایه های اصلی اش مشخص شده بود: دلبستگی به زندگی خانوادگی و روابطِ میان شخصیت ها و استفاده از کمدی برای نشان دادن شخصیت. فیلم او، داستان توکیو (۱۹۵۳)، ازجمله بهترین فیلم های کلاسیک تاریخ سینما شناخته شده است. دوربین اُزو همیشه حدود یک متر بالاتر از سطح زمین قرار دارد، هیچ گاه حرکت نمی کند، و تفکربرانگیز است؛ و این امر با فلسفۀ ذن حاکم بر سینمای او همخوانی دارد. برخی از آثار بسیار موفقش عبارت اند از به دنیا آمدم، اما ... (۱۹۳۲)، هوس زودگذر (۱۹۳۳)، تنها پسر (۱۹۳۶، نخستین فیلم ناطق او)، برادران و خواهران خانوادۀ تودا (۱۹۴۱)، آخر بهار (۱۹۴۹)، اوایل تابستان (۱۹۵۱)، برنج با طعم چای سبز (۱۹۵۲)، و یک بعدازظهر پاییزی (۱۹۶۲). اُزو برای پیوستن به استودیو شوچیکو در ۱۹۲۳، دانشگاه واسِدا را ترک کرد و در ۱۹۲۷ نخستین فیلمش را کارگردانی کرد؛ از ۱۹۲۷ تا ۱۹۶۲، پنجاه وچهار فیلم ساخت که در اغلب آن ها چیشو ریو بازی کرده و کوگو نودا همکار فیلم نامه نویس بوده است.
wikijoo: ازو،_یاساجیرو_(۱۹۰۳ـ۱۹۶۳)