ازهاء

لغت نامه دهخدا

ازهاء. [ اِ ] ( ع مص ) ناز کردن. ( منتهی الارب ). تکبر کردن. || دراز شدن ، چنانکه نخل. ( منتهی الارب ). || صاحب غوره رنگین شدن خرما. ( از منتهی الارب ). || ازهاء بُسر؛ رنگ گرفتن غوره خرما. ( منتهی الارب ). سرخ و زرد شدن غوره خرما. ( تاج المصادر بیهقی ).

پیشنهاد کاربران