ازمک بجند بلقسط

گیاه کامل
- اندام هاى رویشى:
گیاهى چندساله، ایستا، به ارتفاع ۲۰ تا ۶۰ سانتى متر که توسط بذر و ریزوم تکثیر مى یابد. ساقهٔ آن به رنگ سبز متمایل به خاکستری، در انتهاء منشعب و پوشیده از کرک هاى سفید است.
برگ ها متناوب، پوشیده از کرک هاى سفیدرنگ، تخم مرغى تا سرنیزه اى شکل، به طول ۵/۳ تا ۵/۷ سانتى متر، با حاشیه هاى صاف و یا داراى دندانه هاى نامنظم هستند. برگ هاى بالائى فاقد دمبرگ و داراى دو لوب قاعده اى که ساقه را در برگرفته است. برگ هاى قاعده اى بزرگتر ( ده سانتى متر ) ، باریکتر که حتى به طرف دمبرگ باریکتر نیز مى شوند.
ریشهٔ این گیاه در جهت عمودى و یا افقى گسترش زیادى داشته و ممکن است تا عمق دو مترى و یا بیشتر نفوذ کند.
- اندام هاى زایشى:
گل ها متعدد، سفیدرنگ و مستقر بر روى دمگل هائى باریک که در انتهاء گیاه قرار گرفته و ظاهر گسترده اى به انتهاء گیاه داده است.
میوهٔ این گیاه دو قسمتی، قلبى شکل، به طول ۲ تا ۴ میلى متر و عرض ۳ تا ۵ میلى متر که بر روى خوشه هاى ۵ تا ۱۰ سانتى مترى قرار گرفته و معمولاً داراى دو دانه است. بذرهاى این علف هرز به رنگ قهوه اى متمایل به قرمز، تخم مرغى شکل، زبر، به طول ۲ و قطر ۵/۱ میلى متر مى باشند. هر گیاه حدود یک تا پنج هزار بذر تولید مى کند که جوانه زنى آنها در پائیز صورت مى گیرد و زمستان و اوایل بهار را به صورت روزت سپرى مى کنند. ازمک در سال اول رویش قادر به تولید گل نیست و فقط به تقویت و گسترش ریشه هاى خود مى پردازد. در بهار دومین سال مجدداً جوانه زده و در اردیبهشت تا اوایل مرداد ماه به گل مى نشیند.
محل رشد و پراکنش
این گیاه ویژهٔ مناطق گرم و نواحى آفتاب گیر است و خاک هائى با بافت سنگین و حاصلخیز را ترجیح مى دهد. ازمک از علف هاى هرز مزارع غلات، یونجه، چغندرقند، سبزیجات، زعفران و باغ ها بوده و علاوه بر این آن را مى توان به مقدار قابل توجهى در حاشیهٔ جاده ها و زمین هاى بایر مشاهده کرد.
هرچند این گیاه تعداد زیادى بذر تولید مى کند اما مهمترین راه پراکنش آن قطعات بریدهٔ ریشه و انتقال آنها توسط ادوات کشاورزى و یا بقایاى گیاهى به نقاط دیگر است.