آزمون میلون. آزمون بالینی چند محوری میلون ( MCMI ) ( به انگلیسی: Millon Clinical Multiaxial Inventory ) یک آزمون روان شناختی شخصیت است که برای اولین بار در اواخر دهه ۶۰ میلادی بر اساس مدل آسیب شناسی روانی میلون توسط تئودور میلون ( Theodore Millon ) ساخته شد. سپس در اواسط دهه ۸۰ مورد تجدید نظر قرار گرفت. نسخه سوم آزمون در سال ۱۹۹۴ تجدید نظر و در گردهمایی انجمن روان شناسی آمریکا معرفی شد. این آزمون برای افراد بالغ ( بالای هجده سال ) است که توانایی خواندن تا سطح کلاس پنجم ابتدایی را دارند و نباید برای عموم جمعیت و نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد. [ ۱]
آزمون بالینی چند محوری میلون ۳ ( MCMI III ) یک مقیاس خودسنجی با ۱۷۵ گویه بلی/ خیر است که ۱۴ الگوی بالینی شخصیت و ۱۰ نشانگان بالینی را می سنجد و برای بزرگسالان ۱۸ سال به بالا، استفاده می شود. این آزمون بر اساس مدل آسیب شناسی روانی میلون ( ۱۹۶۹/ ۱۹۸۳ ) ساخته شده است و دو بار از زمان انتشار آن، تجدید نظر شده است. ام. سی. ام. آی، یکی از پرکاربردترین آزمون های روانی است که به چندین زبان ترجمه شده است و در تحقیقات بین فرهنگی متعددی مورد استفاده قرار گرفته است؛ از جمله در ایران، دو بار هنجاریابی شده است. خواجه موگهی در سال ۱۳۷۲ در تهران، نسخه دوم این آزمون، و شریفی در ۱۳۸۱ نسخه سوم آن را در اصفهان هنجاریابی کرده است.
تست میلون ۳ که نسخه تجدید نظر شدهٔ میلون ۲ است در اوت ۱۹۹۴ در گردهمایی انجمن روانشناسی آمریکا معرفی شد. [ ۲] بیش از ۵۰ درصد از گویه های ام. سی. ام. آی ۳ تغییر کرده است. طول مقیاس ها کاهش یافته است و دو مقیاس جدید ( مقیاس اختلال شخصیت افسرده و مقیاس اختلال استرس پس از ضربه ) به مقیاس های آزمون اضافه گردیده است.
یک ویژگی MCMI و نسخه های تجدید نظر شده آن، استفاده از نمره های برش نرخ پایه ( BR ) برای تأیید وجود یا عدم وجود یک ویژگی خاص است. نمره BR نیز مانند نمره شناخته شده T در واقع وسیله تبدیل یک نمره خام به یک نمره معنادار برای تفسیر است. با این همه نمره های BR در مورد درصد معینی از یک جمعیت که تصور می شود دارای یک ویژگی یا نشانگان معین است برگرفته شده است. برای مثال ۱۷ درصد از جمعیت بیماران روانی را می توان دارای ویژگی های آشکار یک شخصیت وابسته تلقی نمود. در صورتی که گمان می رود فقط یک درصد از آن ها دارای ویژگی های شخصیت آزارگر باشند. یعنی تصمیم گیری دربارهٔ ویژگی های بیمار هنگامی انجام می شود که نمره های وی در دامنه ای همخوان با هر یک از دو نشانگان بالا باشد. میلون به طور اختیاری نقطه برش نرخ پایه ۸۵ یا بالاتر را به عنوان وجود قطعی ویژگی های مورد نظر تعیین کرد. نمره های BR ۷۵ یا بالاتر دلالت بر وجود ویژگی های یک اختلال دارند و نمرات BR پایین تر از ۷۵ نشان می دهد که برخی از ویژکی ها وجود دارند نه همه آنها. نمره های برش یا وجه اضافی عبارت بودند از ۳۵ برای نشان دادن نمره میانه گروه بهنجار و نمره ۶۰ که میانه جمعیت بیماران روانی بود. رویکرد نرخ پایه بالا از لحاظ نظری توسط تعدادی از نویسندگان ( فین، ۱۹۸۲، ویدیچر و کلسو، ۱۹۸۳ ) تأیید شده و به طور تجربی نشان داده است که در مقایسه با رویکرد پر استفاده تر نمره T دقت تشخیص را افزایش می دهد ( دیوتی و وینسنت، ۱۹۸۶ ) . میلون در مورد مفهوم نرخ پایه شیوع و علت استفاده از نمره های نرخ پایه در ام. سی. ام. آی به تفضیل بحث نموده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآزمون بالینی چند محوری میلون ۳ ( MCMI III ) یک مقیاس خودسنجی با ۱۷۵ گویه بلی/ خیر است که ۱۴ الگوی بالینی شخصیت و ۱۰ نشانگان بالینی را می سنجد و برای بزرگسالان ۱۸ سال به بالا، استفاده می شود. این آزمون بر اساس مدل آسیب شناسی روانی میلون ( ۱۹۶۹/ ۱۹۸۳ ) ساخته شده است و دو بار از زمان انتشار آن، تجدید نظر شده است. ام. سی. ام. آی، یکی از پرکاربردترین آزمون های روانی است که به چندین زبان ترجمه شده است و در تحقیقات بین فرهنگی متعددی مورد استفاده قرار گرفته است؛ از جمله در ایران، دو بار هنجاریابی شده است. خواجه موگهی در سال ۱۳۷۲ در تهران، نسخه دوم این آزمون، و شریفی در ۱۳۸۱ نسخه سوم آن را در اصفهان هنجاریابی کرده است.
تست میلون ۳ که نسخه تجدید نظر شدهٔ میلون ۲ است در اوت ۱۹۹۴ در گردهمایی انجمن روانشناسی آمریکا معرفی شد. [ ۲] بیش از ۵۰ درصد از گویه های ام. سی. ام. آی ۳ تغییر کرده است. طول مقیاس ها کاهش یافته است و دو مقیاس جدید ( مقیاس اختلال شخصیت افسرده و مقیاس اختلال استرس پس از ضربه ) به مقیاس های آزمون اضافه گردیده است.
یک ویژگی MCMI و نسخه های تجدید نظر شده آن، استفاده از نمره های برش نرخ پایه ( BR ) برای تأیید وجود یا عدم وجود یک ویژگی خاص است. نمره BR نیز مانند نمره شناخته شده T در واقع وسیله تبدیل یک نمره خام به یک نمره معنادار برای تفسیر است. با این همه نمره های BR در مورد درصد معینی از یک جمعیت که تصور می شود دارای یک ویژگی یا نشانگان معین است برگرفته شده است. برای مثال ۱۷ درصد از جمعیت بیماران روانی را می توان دارای ویژگی های آشکار یک شخصیت وابسته تلقی نمود. در صورتی که گمان می رود فقط یک درصد از آن ها دارای ویژگی های شخصیت آزارگر باشند. یعنی تصمیم گیری دربارهٔ ویژگی های بیمار هنگامی انجام می شود که نمره های وی در دامنه ای همخوان با هر یک از دو نشانگان بالا باشد. میلون به طور اختیاری نقطه برش نرخ پایه ۸۵ یا بالاتر را به عنوان وجود قطعی ویژگی های مورد نظر تعیین کرد. نمره های BR ۷۵ یا بالاتر دلالت بر وجود ویژگی های یک اختلال دارند و نمرات BR پایین تر از ۷۵ نشان می دهد که برخی از ویژکی ها وجود دارند نه همه آنها. نمره های برش یا وجه اضافی عبارت بودند از ۳۵ برای نشان دادن نمره میانه گروه بهنجار و نمره ۶۰ که میانه جمعیت بیماران روانی بود. رویکرد نرخ پایه بالا از لحاظ نظری توسط تعدادی از نویسندگان ( فین، ۱۹۸۲، ویدیچر و کلسو، ۱۹۸۳ ) تأیید شده و به طور تجربی نشان داده است که در مقایسه با رویکرد پر استفاده تر نمره T دقت تشخیص را افزایش می دهد ( دیوتی و وینسنت، ۱۹۸۶ ) . میلون در مورد مفهوم نرخ پایه شیوع و علت استفاده از نمره های نرخ پایه در ام. سی. ام. آی به تفضیل بحث نموده است.
wiki: آزمون میلون