آزمون رانندگی. آزمون رانندگی یا تست رانندگی روشی است که برای آزمایش توانایی یک فرد در رانندگی یک وسیله نقلیه موتوری طراحی شده است. این آزمون در سراسر جهان به روش های گوناگونی گرفته می شود و بیشتر برای دریافت گواهینامه رانندگی مورد نیاز است.
یک آزمون رانندگی به طور کلی شامل یک یا دو بخش است: آزمون عملی، به نام آزمون جاده، که برای ارزیابی توانایی رانندگی یک فرد در شرایط عادی عملیاتی استفاده می شود، [ ۱] و یک آزمون کتبی یا شفاهی ( آزمون تئوری ) برای تأیید دانش شخص از رانندگی و قوانین وابسته.
نخستین آزمون ملی اجباری رانندگی در جهان در سال ۱۸۹۹ در فرانسه معرفی شد.
برای اینکه آزمون منصفانه باشد، آزمون های نوشتاری رانندگی معمولاً آزمون های استاندارد هستند، به این معنی که همه در شرایط یکسان در یک آزمون شرکت می کنند. در بسیاری از مکان ها آزمون می تواند توسط رایانه انجام شود و معمولاً شامل سؤالات مربوط به علائم جاده ای و قوانین راهنمایی و رانندگی کشور مربوطه است، اما ممکن است شامل سؤالات مربوط به بهترین شیوه های ایمنی جاده یا سؤالات فنی در مورد عملکرد و نگهداری خودرو نیز باشد. در بسیاری از کشورها، قبولی در آزمون کتبی رانندگی برای شرکت در آزمون عملی الزامی است.
بسته به کشور و دسته گواهینامه رانندگی، آزمون عملی شامل رانندگی در فضای عمومی، جاده باز و همچنین تست مانور متفاوتی است که معمولاً در یک محیط کنترل شده انجام می شود[ ۲] مانند:
• رانندگی به جلو و عقب از میان مجموعه ای از مخروط های ترافیکی
• معکوس کردن در گوشه ای یا داخل یک فضای پارکینگ، با یا بدون تریلر یا نیمه تریلر، یا با تریلر اضافی برای قطارهای جاده ای چند دکل
• چرخش و خروج از تقاطع های کنترل شده با تریلر یا با یک تریلر اضافی برای قطارهای جاده ای چند دکل
• توقف های اضطراری یا مانورهای فراری
• اتصال و جداسازی تریلر به کامیون که شامل برقراری اتصالات الکتریکی و هوای فشرده و بررسی آنها می شود.
• ثابت نگه داشتن موتورسیکلت در سرعت کم
• پارک موازی ( با حداکثر ۲ حرکت مجزا به جلو )
• پارکینگ با زاویه معکوس ( ماشین ها، کامیون ها و قطارهای جاده ای )
• چرخش سه نقطه ای ( در ۳ حرکت )
• شروع سربالایی، پارکینگ در سراشیبی کنار خیابان با تعویض دنده
• تعویض دنده با خاموش شدن چراغ سبز ( فقط خودروها و کامیون های دستی )
• تغییر مسیر
• ورود و خروج از تقاطع ها ( از مسیرها، تابلوهای ایست، دوربرگردان )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک آزمون رانندگی به طور کلی شامل یک یا دو بخش است: آزمون عملی، به نام آزمون جاده، که برای ارزیابی توانایی رانندگی یک فرد در شرایط عادی عملیاتی استفاده می شود، [ ۱] و یک آزمون کتبی یا شفاهی ( آزمون تئوری ) برای تأیید دانش شخص از رانندگی و قوانین وابسته.
نخستین آزمون ملی اجباری رانندگی در جهان در سال ۱۸۹۹ در فرانسه معرفی شد.
برای اینکه آزمون منصفانه باشد، آزمون های نوشتاری رانندگی معمولاً آزمون های استاندارد هستند، به این معنی که همه در شرایط یکسان در یک آزمون شرکت می کنند. در بسیاری از مکان ها آزمون می تواند توسط رایانه انجام شود و معمولاً شامل سؤالات مربوط به علائم جاده ای و قوانین راهنمایی و رانندگی کشور مربوطه است، اما ممکن است شامل سؤالات مربوط به بهترین شیوه های ایمنی جاده یا سؤالات فنی در مورد عملکرد و نگهداری خودرو نیز باشد. در بسیاری از کشورها، قبولی در آزمون کتبی رانندگی برای شرکت در آزمون عملی الزامی است.
بسته به کشور و دسته گواهینامه رانندگی، آزمون عملی شامل رانندگی در فضای عمومی، جاده باز و همچنین تست مانور متفاوتی است که معمولاً در یک محیط کنترل شده انجام می شود[ ۲] مانند:
• رانندگی به جلو و عقب از میان مجموعه ای از مخروط های ترافیکی
• معکوس کردن در گوشه ای یا داخل یک فضای پارکینگ، با یا بدون تریلر یا نیمه تریلر، یا با تریلر اضافی برای قطارهای جاده ای چند دکل
• چرخش و خروج از تقاطع های کنترل شده با تریلر یا با یک تریلر اضافی برای قطارهای جاده ای چند دکل
• توقف های اضطراری یا مانورهای فراری
• اتصال و جداسازی تریلر به کامیون که شامل برقراری اتصالات الکتریکی و هوای فشرده و بررسی آنها می شود.
• ثابت نگه داشتن موتورسیکلت در سرعت کم
• پارک موازی ( با حداکثر ۲ حرکت مجزا به جلو )
• پارکینگ با زاویه معکوس ( ماشین ها، کامیون ها و قطارهای جاده ای )
• چرخش سه نقطه ای ( در ۳ حرکت )
• شروع سربالایی، پارکینگ در سراشیبی کنار خیابان با تعویض دنده
• تعویض دنده با خاموش شدن چراغ سبز ( فقط خودروها و کامیون های دستی )
• تغییر مسیر
• ورود و خروج از تقاطع ها ( از مسیرها، تابلوهای ایست، دوربرگردان )
wiki: آزمون رانندگی