ازمت

لغت نامه دهخدا

ازمت. [ اَ م َ ] ( ع ن تف ) آهسته تر. باوقارتر: فلان ازمت الناس ؛ ای اوقرهم. ( منتهی الارب ).

ازمة. [ اَ م َ ] ( ع مص ) یکبار خوردن بسیری. || ( اِ ) سختی. || قحط. || ( ص ) قحطناک : سنةٌ ازمة. ( منتهی الارب ).

ازمة. [ اَ زَ م َ ] ( ع اِ ) سختی. || قحط. ج ، اِزم. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران