آزمایش سریع استرپ. آزمایش سریع استرپتوکوکی ( به انگلیسی: Rapid strep test ) یا به صورت مخفّف RST، یک آزمایش تشخیص سریع آنتی ژن است که به طور گسترده در کلینیک ها برای کمک به تشخیص فارنژیتِ باکتریایی ناشی از استرپتوکوک های گروه A، که گاهی گلودرد استرپتوکوکی نامیده می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. در حال حاضر چندین نوع آزمایش سریع استرپ مورد استفاده است که هر کدام از فناوری متمایزی استفاده می کنند. با این حال، نحوهٔ عملِ همهٔ آن ها، تشخیص وجود باکتری استرپتوکوک پیوژنز ( GAS ) به وسیلهٔ نمونه برداری از مخاط گلوی فرد است. همچنین آزمایش سریع استرپ با تشخیص نوع فارنژیت ( باکتریایی یا ویروسی ) ، می تواند از استفادهٔ نابه جا از آنتی بیوتیک ها در جایی که سودمند نیستند جلوگیری کند. ممکن است در زمانی که نتایج آزمایش سریع استرپ منفی باشد کشت گلو لازم شود.
اگر بیمار پیش از انجام آزمایش آنتی بیوتیک مصرف کرده باشد، لازم است به پزشک خود اطلاع دهد. همچنین لازم است بیمار پیش از آزمایش از دهان شویه استفاده نکرده باشد زیرا ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد. اگر کودک قرار است آزمایش سریع استرپ بدهد، تشویق او به آرامش و ثابت ماندن می تواند به عملکرد متخصص کمک کند، چرا که این آزمایش با خطری همراه نیست. [ ۱]
ابتدا با استفاده از سواب از مخاط گلوی فرد بیمار نمونه برداری می شود. در اکثر RSTها، این نمونه مخاط در معرض محلول های معرفِ حاوی آنتی بادی هایی قرار می گیرد که به طور خاص به یک آنتی ژن GAS متصل می شوند. نتیجهٔ مثبت با یک واکنش قابل مشاهده خاص، مشخص می شود. سه نوع اصلی RST وجود دارد: اول، آزمایش لاتکس، که در دههٔ ۱۹۸۰ توسعه یافت ولی تا حد زیادی منسوخ شده است. در این روش، از دانه های لاتکس پوشیده از آنتی ژن ها استفاده می شود که در صورت وجودِ آنتی بادی های GAS، در اطراف آن ها تجمع می یابد. دوم، یک آزمایش جریان جانبی، که در حال حاضر پرکاربردترین RST است. نمونه بر روی یک نوار نیتروسلولز اعمال می شود و در صورت وجود آنتی ژن های GAS، آن ها در امتداد نوار پخش شده و یک خط قابل مشاهده از آنتی ژن های متصل به آنتی بادی های نشانه گذاری شده را تشکیل می دهند. سوم، سنجش ایمونواسی نوری جدیدترین و گران ترین آزمایش است. این روش شامل مخلوط کردن نمونه با آنتی بادی های نشانه گذاری شده و سپس با یک سوبسترای مخصوص روی یک نوار است که با تغییر رنگ، وجود یا عدم وجودِ آنتی ژن GAS را نشان دهد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگر بیمار پیش از انجام آزمایش آنتی بیوتیک مصرف کرده باشد، لازم است به پزشک خود اطلاع دهد. همچنین لازم است بیمار پیش از آزمایش از دهان شویه استفاده نکرده باشد زیرا ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد. اگر کودک قرار است آزمایش سریع استرپ بدهد، تشویق او به آرامش و ثابت ماندن می تواند به عملکرد متخصص کمک کند، چرا که این آزمایش با خطری همراه نیست. [ ۱]
ابتدا با استفاده از سواب از مخاط گلوی فرد بیمار نمونه برداری می شود. در اکثر RSTها، این نمونه مخاط در معرض محلول های معرفِ حاوی آنتی بادی هایی قرار می گیرد که به طور خاص به یک آنتی ژن GAS متصل می شوند. نتیجهٔ مثبت با یک واکنش قابل مشاهده خاص، مشخص می شود. سه نوع اصلی RST وجود دارد: اول، آزمایش لاتکس، که در دههٔ ۱۹۸۰ توسعه یافت ولی تا حد زیادی منسوخ شده است. در این روش، از دانه های لاتکس پوشیده از آنتی ژن ها استفاده می شود که در صورت وجودِ آنتی بادی های GAS، در اطراف آن ها تجمع می یابد. دوم، یک آزمایش جریان جانبی، که در حال حاضر پرکاربردترین RST است. نمونه بر روی یک نوار نیتروسلولز اعمال می شود و در صورت وجود آنتی ژن های GAS، آن ها در امتداد نوار پخش شده و یک خط قابل مشاهده از آنتی ژن های متصل به آنتی بادی های نشانه گذاری شده را تشکیل می دهند. سوم، سنجش ایمونواسی نوری جدیدترین و گران ترین آزمایش است. این روش شامل مخلوط کردن نمونه با آنتی بادی های نشانه گذاری شده و سپس با یک سوبسترای مخصوص روی یک نوار است که با تغییر رنگ، وجود یا عدم وجودِ آنتی ژن GAS را نشان دهد. [ ۲]
wiki: آزمایش سریع استرپ