آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه. آزمایش تغییر مسیر دوگانهٔ سیارک یا دارت ( انگلیسی: Double Asteroid Redirection Test ) ( اختصاری DART ) مأموریتی فضایی از ناسا با هدف آزمایش روشی برای پرهیز از برخورد سیارک در برابر اجرام نزدیک به زمین است. این کاوشگر در اصل یک کاوشگر فضایی را به سیارک دوگانه دیدیموس خواهد کوبید تا آزمایش کند که آیا اثر جنبشی یک برخورد فضاپیما می تواند با موفقیت یک سیارک را در مسیر برخورد با زمین منحرف کند یا خیر.
دارت یک پروژهٔ مشترک بین ناسا و آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز ( APL ) است که توسط دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا اداره می شود و چندین آزمایشگاه و دفترهای ناسا پشتیبانی فنی را ارائه می دهند. شرکای بین المللی، مانند آژانس فضایی اروپا، ایتالیا و ژاپن، در پروژه های مرتبط یا بعدی مشارکت دارند. در اوت ۲۰۱۸، ناسا این پروژه را برای شروع مرحلهٔ نهایی طراحی و مونتاژ تأیید کرد. این پرتاب برای ۲۴ نوامبر ۲۰۲۱، در ساعت ۰۶:۲۰ UTC برنامه ریزی شد و برخورد آن برای ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲ در ساعت ۲۳:۱۴ UTC تعیین شده بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
در ابتدا، آژانس فضایی اروپا ( ESA ) و ناسا هرکدام برنامه های مستقلی برای مأموریت هایی به منظور آزمایش استراتژی های انحراف سیارک داشتند تا اینکه در سال ۲۰۱۵ آنها به یک همکاری مشترک به نام AIDA شامل دو پرتاب فضاپیمای جداگانه که از یاری هم بهره می گیرند، رسیدند. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
بر اساس این پیشنهاد، فضاپیمای اروپاییِ AIM، در دسامبر ۲۰۲۰ و دارت در ژوئیه ۲۰۲۱ پرتاب می شدند. AIM به مطالعهٔ ترکیب آن سیارک و قمری که به دور سیارک بزرگ تر می چرخید می پردازد. دارت سپس در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، در طول نزدیک شدن به زمین، به صورت برخوردی بر قمر سیارک ضربه می زند. AIM می بایست قدرت سیارک، یژگی های فیزیکی سطح و ساختار درونی سیارک را مورد مطالعه قرار دهد و همچنین تأثیر آن برخورد را بر مدار سیارک به دور سیارک بزرگ تر اندازه گیری کند. [ ۵]
این روش اجتناب از برخورد سیارک قبلاً یک بار برای هدف کاملاً متفاوت ( تجزیه و تحلیل ساختار و ترکیب یک دنباله دار ) توسط فضاپیمای ضربه ای کاوشگر فضایی برخورد ژرف ۳۷۲ کیلوگرمی ( ۸۲۰ پوند ) ناسا اجرا شده بود. در برخورد، ۱۹ گیگا ژول انرژی ( معادل ۴٫۸ تن تی ان تی ) آزاد شد، [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] حفره ای به عرض ۱۵۰ متر ( ۴۹۰ فوت ) حفر کرد و حضیض دنباله دار تمپل ۱ را کاهش داد. ۱ در ۱۰ متر ( ۳۳ فوت ) ، تغییر مدار به اندازه ۱۰ سانتی متر ( ۳٫۹ اینچ ) و تغییر سرعت ۰٫۰۰۰۱ میلی متر بر ثانیه ( ۰٫۰۱۴ اینچ در ساعت ) پس از برخورد با دنباله دار با سرعت ۱۰٫۲ کیلومتر بر ثانیه ( ۶٫۳ مایل ) /ثانیه ) در ۴ ژوئیه ۲۰۰۵. [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدارت یک پروژهٔ مشترک بین ناسا و آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز ( APL ) است که توسط دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا اداره می شود و چندین آزمایشگاه و دفترهای ناسا پشتیبانی فنی را ارائه می دهند. شرکای بین المللی، مانند آژانس فضایی اروپا، ایتالیا و ژاپن، در پروژه های مرتبط یا بعدی مشارکت دارند. در اوت ۲۰۱۸، ناسا این پروژه را برای شروع مرحلهٔ نهایی طراحی و مونتاژ تأیید کرد. این پرتاب برای ۲۴ نوامبر ۲۰۲۱، در ساعت ۰۶:۲۰ UTC برنامه ریزی شد و برخورد آن برای ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲ در ساعت ۲۳:۱۴ UTC تعیین شده بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
در ابتدا، آژانس فضایی اروپا ( ESA ) و ناسا هرکدام برنامه های مستقلی برای مأموریت هایی به منظور آزمایش استراتژی های انحراف سیارک داشتند تا اینکه در سال ۲۰۱۵ آنها به یک همکاری مشترک به نام AIDA شامل دو پرتاب فضاپیمای جداگانه که از یاری هم بهره می گیرند، رسیدند. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
بر اساس این پیشنهاد، فضاپیمای اروپاییِ AIM، در دسامبر ۲۰۲۰ و دارت در ژوئیه ۲۰۲۱ پرتاب می شدند. AIM به مطالعهٔ ترکیب آن سیارک و قمری که به دور سیارک بزرگ تر می چرخید می پردازد. دارت سپس در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، در طول نزدیک شدن به زمین، به صورت برخوردی بر قمر سیارک ضربه می زند. AIM می بایست قدرت سیارک، یژگی های فیزیکی سطح و ساختار درونی سیارک را مورد مطالعه قرار دهد و همچنین تأثیر آن برخورد را بر مدار سیارک به دور سیارک بزرگ تر اندازه گیری کند. [ ۵]
این روش اجتناب از برخورد سیارک قبلاً یک بار برای هدف کاملاً متفاوت ( تجزیه و تحلیل ساختار و ترکیب یک دنباله دار ) توسط فضاپیمای ضربه ای کاوشگر فضایی برخورد ژرف ۳۷۲ کیلوگرمی ( ۸۲۰ پوند ) ناسا اجرا شده بود. در برخورد، ۱۹ گیگا ژول انرژی ( معادل ۴٫۸ تن تی ان تی ) آزاد شد، [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] حفره ای به عرض ۱۵۰ متر ( ۴۹۰ فوت ) حفر کرد و حضیض دنباله دار تمپل ۱ را کاهش داد. ۱ در ۱۰ متر ( ۳۳ فوت ) ، تغییر مدار به اندازه ۱۰ سانتی متر ( ۳٫۹ اینچ ) و تغییر سرعت ۰٫۰۰۰۱ میلی متر بر ثانیه ( ۰٫۰۱۴ اینچ در ساعت ) پس از برخورد با دنباله دار با سرعت ۱۰٫۲ کیلومتر بر ثانیه ( ۶٫۳ مایل ) /ثانیه ) در ۴ ژوئیه ۲۰۰۵. [ ۱۱]
