ازمایش ترکیب باد خورشیدی

آزمایش ترکیب باد خورشیدی. آزمایش ترکیب باد خورشیدی ( SWC ) آزمایشی بود که در طول برنامه فضایی آپولو ( آپولو ۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۵ و ۱۶ ) روی ماه مستقر شد. هدف اندازه گیری و نمونه برداری از باد خورشیدی خارج از مغناطیس زمین بود. این اولین اندازه گیری قطعی ایزوتوپی مواد خورشیدی بود. [ ۱]
این برنامه توسط یک تیم سوئیسی به سرپرستی یوهانس گیس و پیتر ابرهارت از دانشگاه برن و پیتر سیگنر از مؤسسه فناوری فدرال زوریخ سوئیس پیشنهاد و طراحی شد، و توسط بنیاد ملی علوم سوئیس و دانشگاه برن تولید شده است. این آزمایش تا حدی توسط دولت سوئیس تأمین شد.
آزمایش SWC شامل یک ورقه ۱×۴٫۶ فوتی از فویل های آلومینیومی فوق العاده خالص ( همچنین با قطعات فلزی پلاتین در آخرین آزمایش آپولو ۱۶ ) بود که با یک قطب تلسکوپی روی سطح ماه نصب شد. این ورق قرار بود در معرض خورشید قرار گیرد تا انواع یون ها و انرژی باد خورشیدی در سطح ماه اندازه گیری شود. زمان نوردهی در آپولو ۱۱ و ۷۷ دقیقه، ۱۸ ساعت و ۴۲ دقیقه در آپولو ۱۲، ۲۱ ساعت در آپولو ۱۴، ۴۱ ساعت و ۸ دقیقه در آپولو ۱۵، و ۴۵ ساعت و ۵ دقیقه در آپولو ۱۶ بود. در پایان نوردهی فویل از قطب تلسکوپی جدا شد، در کیسه تفلون قرار گرفت و برای تجزیه و تحلیل به زمین بازگردانده شد. این آزمایش موفقیت آمیز بود و ترکیبات دقیق ایزوتوپی هلیوم، نئون و آرگون از باد خورشیدی را ارائه کرد. [ ۲]