آزمایش انتخاب تاخیردار ویلر. آزمایش انتخاب تاخیردار ویلر ( به انگلیسی: Wheeler's delayed choice experiment ) یک آزمایش پیشنهاد شده در باب کیهان شناسی و خودآگاهی توسط جان ویلر است. [ ۱]
این آزمایش فکری ( به آلمانی: gedankenexperiment ) نوعی تغییر یافته از آزمایش دوشکافی یانگ است. در این آزمایش، مشاهده نتایج آزمایش، بر روی خود آزمایش تأثیر می گذارند، ولو اینکه عمل مشاهده پس از انجام خود آزمایش به وقوع پیوسته باشد. [ ۲] به عبارت دیگر، آزمایش انتخاب تاخیردار ویلر بیانی عطف به ماسبق یا پس کنشی ( به انگلیسی: retroactive ) از آزمایش دوشکافی یانگ است.
آزمایش های پیشنهاد شده ویلر با همگرایی گرانشی و کوازارها ارائه گردید. اما در آزمایشگاه مشابهات این آزمایش انجام داده شده و تأیید شده اند. [ ۳] [ ۴]
ویلر مشاهده گر را یک موجود صاحب خودآگاهی عنوان کرد. [ ۵] آزمایش گزینش با تأخیر آزمایش است که خاصیت دوگانگی ذرات نور را مشخص می کند این آزمایش توسط جان ویلر در سال ۱۹۷۸الی ۱۹۸۴ انجام شد و خاصیت دو گانگی موجی ذره ای نور را مشخص کرده است
در این آزمایش از یک لیزر دو عدد تقسیم کننده نور و یک شکاف باریک و یک پرده و یک عدد کلید به یک اشکار ساز متصل است، استفاده می شود.
اگر کلید وصل باشد باریکه منحرف شده و در آشکار ساز مشاهده می شود و اگر کلید قطع باشد پرتو منحرف نخواهد شد و با پرتو دیگر ترکیب می شود. در طول این آزمایش مشاهده می کنیم که اگر کلید قطع باشد خاصیت موجی را مشاهده می کنیم و اکر کلید وصل باشد، خاصیت ذره ای نور را مشاهده می کنیم.
اگر نور رفتار ذره ای داشته باشد باریکه شکاف ان را یا در مسیر A می فرستد یا در مسیرB و در ذره فقط یک مسیر را طی می کند اما اگر نور رفتار موجی داشته باشد ان را در هردو مسیر می فرستد و شدت اش را تقسیم می کند و لیزر ای که در این آزمایش استفاده کردیم به حدی کم توان بود که در هر لحظه یک تک فتون تولید می کرد.
ما وقتی آزمایش را انجام می دهیم هر گاه از نوع موجی انجام می دهیم رفتار موجی می بینیم و هر کاه از نوع ذره ای انجام می دهیم رفتار ذره ای می بینیم شاید شاید شکاف می داند که ایا تمام شدت را باید در یک مسیر بفرستد به گونه ای که ما ذره مشاهده کنیم یا شدت راتقسیم کند به طوری که ما رفتار ذره ای را می بینیم برای همین دانشمندان علاوه بر این که لیزری کم توان به کار بردند از کلید نوری خیلی سریعی به کار بردند که زمان پاسخ آنها از زمان رفتن فتون به دستگاه کمتر است یعنی حالت کلید به از اینکه نور از شکاف رد شد می تواند عوض شود بنابر این شکاف نمی داند که آزمایش از نوع ذره ای انجام می شود یا از نوع موجی و این از مایش را گزینش با تأخیر می نامند چون آزمایش گر زمانی که نور را در مسیر می بیند انتخاب که آزمایش از نوع ذره ای صورت بگیرد یا از نوع موجی این آزمایش دانشمندان پی بردند که هر وقت کلید را قطع کنند نقش تداخل امواج را مشاهده می کنند اما هر وقت کلید وصل بود ذرات را در آشکار ساز دیدند به بیان دیگر هر وقت آزمایش از نوع موجی انجام دادند امواج مشاهده کردند و هر موقع از نوع ذره انجام دادند ذره ار آشکار ساز مشاهده کردند و مشاهده کردند که این سرشت مربوط به نور است و نه دستگاه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین آزمایش فکری ( به آلمانی: gedankenexperiment ) نوعی تغییر یافته از آزمایش دوشکافی یانگ است. در این آزمایش، مشاهده نتایج آزمایش، بر روی خود آزمایش تأثیر می گذارند، ولو اینکه عمل مشاهده پس از انجام خود آزمایش به وقوع پیوسته باشد. [ ۲] به عبارت دیگر، آزمایش انتخاب تاخیردار ویلر بیانی عطف به ماسبق یا پس کنشی ( به انگلیسی: retroactive ) از آزمایش دوشکافی یانگ است.
آزمایش های پیشنهاد شده ویلر با همگرایی گرانشی و کوازارها ارائه گردید. اما در آزمایشگاه مشابهات این آزمایش انجام داده شده و تأیید شده اند. [ ۳] [ ۴]
ویلر مشاهده گر را یک موجود صاحب خودآگاهی عنوان کرد. [ ۵] آزمایش گزینش با تأخیر آزمایش است که خاصیت دوگانگی ذرات نور را مشخص می کند این آزمایش توسط جان ویلر در سال ۱۹۷۸الی ۱۹۸۴ انجام شد و خاصیت دو گانگی موجی ذره ای نور را مشخص کرده است
در این آزمایش از یک لیزر دو عدد تقسیم کننده نور و یک شکاف باریک و یک پرده و یک عدد کلید به یک اشکار ساز متصل است، استفاده می شود.
اگر کلید وصل باشد باریکه منحرف شده و در آشکار ساز مشاهده می شود و اگر کلید قطع باشد پرتو منحرف نخواهد شد و با پرتو دیگر ترکیب می شود. در طول این آزمایش مشاهده می کنیم که اگر کلید قطع باشد خاصیت موجی را مشاهده می کنیم و اکر کلید وصل باشد، خاصیت ذره ای نور را مشاهده می کنیم.
اگر نور رفتار ذره ای داشته باشد باریکه شکاف ان را یا در مسیر A می فرستد یا در مسیرB و در ذره فقط یک مسیر را طی می کند اما اگر نور رفتار موجی داشته باشد ان را در هردو مسیر می فرستد و شدت اش را تقسیم می کند و لیزر ای که در این آزمایش استفاده کردیم به حدی کم توان بود که در هر لحظه یک تک فتون تولید می کرد.
ما وقتی آزمایش را انجام می دهیم هر گاه از نوع موجی انجام می دهیم رفتار موجی می بینیم و هر کاه از نوع ذره ای انجام می دهیم رفتار ذره ای می بینیم شاید شاید شکاف می داند که ایا تمام شدت را باید در یک مسیر بفرستد به گونه ای که ما ذره مشاهده کنیم یا شدت راتقسیم کند به طوری که ما رفتار ذره ای را می بینیم برای همین دانشمندان علاوه بر این که لیزری کم توان به کار بردند از کلید نوری خیلی سریعی به کار بردند که زمان پاسخ آنها از زمان رفتن فتون به دستگاه کمتر است یعنی حالت کلید به از اینکه نور از شکاف رد شد می تواند عوض شود بنابر این شکاف نمی داند که آزمایش از نوع ذره ای انجام می شود یا از نوع موجی و این از مایش را گزینش با تأخیر می نامند چون آزمایش گر زمانی که نور را در مسیر می بیند انتخاب که آزمایش از نوع ذره ای صورت بگیرد یا از نوع موجی این آزمایش دانشمندان پی بردند که هر وقت کلید را قطع کنند نقش تداخل امواج را مشاهده می کنند اما هر وقت کلید وصل بود ذرات را در آشکار ساز دیدند به بیان دیگر هر وقت آزمایش از نوع موجی انجام دادند امواج مشاهده کردند و هر موقع از نوع ذره انجام دادند ذره ار آشکار ساز مشاهده کردند و مشاهده کردند که این سرشت مربوط به نور است و نه دستگاه
