ازمایش اب و هوای پلیمرها

آزمایش آب و هوای پلیمرها. پیری ناشی از نور ( photo - ageing ) سریع پلیمرها در واحدهای سپاپ ( SEPAP ) ، تخریب کنترل شده پلیمر و تخریب پوشش پلیمری تحت شرایط آزمایشگاهی یا طبیعی است.
پیش بینی فرسودگی مواد پلاستیکی موضوع مهمی است که هم به مصرف کنندگان و هم به تولیدکنندگان مواد ( پلیمرها، پرکننده ها و افزودنی های مختلف ) و یا واسطه ها مربوط می شود که واسط ها بسیاری از تبدیل کننده ها هستند که از خاصیت «ترموپلاستیک» خود برای ساخت اجسام متعدد توسط فرآیندهای مختلف مانند اکستروژن، قالب گیری تزریقی و غیره استفاده می کنند.
قابلیت اطمینان از مواد یکی از چندین ضمانتی است که به طور صعودی و فزاینده ای برای تمامی اجسام تولیدی که ما روزانه استفاده می کنیم مورد نیاز است و بنابراین به طور کامل با رویکرد "توسعه پایدار" ادغام می شود. با این حال، پیش بینی رفتار یک ماده یا یک قطعه صنعتی در طی زمان یک فرآیند حساس است، زیرا موارد زیادی باید در نظر گرفته شود.
مقاومت در برابر فرسودگی "طبیعی" خود تغییرپذیر است و بستگی به دما، تابش خورشید ( اقلیم، عرض جغرافیایی، رطوبت، . . . ) و بسیاری از عوامل دیگر ( محدودیت های فیزیکی، سطح آلودگی، . . . ) دارد که ارزیابی دقیق آن کار دشواری است. شبیه سازی این فرسودگی با استفاده از چشمه نور مصنوعی و سایر محدودیت های فیزیکی ( دما، پاشیدن آب شبیه سازی باران، . . . ) موضوع بسیاری از پیشرفت ها بوده است که مبنای چندین استاندارد مانند ISO، ASTM و غیره نیز می باشد.
در هر صورت، تسریع این فرسودگی برای عرضه، برای مثال، ضمانت های ده ساله یا تأیید عوامل تثبیت کننده، رویکردی پیچیده تر است که باید بر مبنای پیشینه های علمی محکم باشد. لازم به ذکر است که کاربردهای دیگر ( مانند مواردی از موادی که باید به سرعت در محیط تجزیه شوند ) نیز مورد توجه این رویکرد هستند.
1. رویکرد مکانیکی 2. پیری ناشی از نور ( photo - aging ) 3. واحدهای تسریع کننده فرسودگی مصنوعی سپاپ ( SEPAP ) 4. شتاب متوسط و فوق العاده 5. نقش آب 6. ( CENP ) 7. یادداشت ها و مراجع
مدت زمان زیادی است مشخص شده است که بیشتر فرسودگی این مواد مبتنی بر یک واکنش شیمیایی به نام «اکسیداسیون رادیکال» می باشد. تحت تأثیر تنش های خارجی، رادیکال های اولیه تولید می شوند که این رادیکال ها به پیوندهای شیمیایی حمله می کنند ( به ویژه فراوان ترین آن ها، میان کربن و هیدروژن ) ، در نتیجه واکنش هایی با اکسیژن اتمسفر رخ می دهد. این موضوع باعث تشکیل بسیاری از فرآورده های شیمیایی می شود که بین آنها هیدروپراکسیدها و پراکسیدها فرآورده های کلیدی و مهم هستند. آنها هم به حدکافی پایدار هستند که قابل شناسایی باشند و هم به حد کافی واکنش پذیر هستند تا به بسیاری از محصولات جانبی مانند کتون ها، الکل ها، اسیدها و . . . تجزیه شوند که این محصولات به آسانی با روش های طیف سنجی قابل تشخیص و شناسایی می باشند. عنصر مهم دیگر، تجزیه یکی از این گروه های پراکسید شده ( مانند پراکسید هیدروژن ) است که دو رادیکال جدید را تولید می کند که این رادیکال ها خود منجر به تسریع فرسودگی می شود.