ازرق پوش

لغت نامه دهخدا

ازرق پوش. [ اَ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه جامه نیلگون پوشد. || مجازاً، صوفی :
پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان
رخصت خبث نداد ارنه حکایتها بود.

حافظ.

( اسم ) ۱ - آن که جام. کبود و نیلگون پوشد . ۲ - صوفی . جمع : ازرق پوشان صوفیان .

( ~. ) [ ع - فا. ] (اِفا. ) ۱ - کسی که جامة کبود پوشد. ۲ - صوفی . ۳ - (ص . ) کنایه از: صوفیِ ریایی .

۱. صوفی: پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان / رخصت خبث نداد ار نه حکایت ها بود (حافظ: ۴۱۴ ).
۲. مکار، حیله گر.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید