ازدهاء

لغت نامه دهخدا

ازدهاء. [ اِ دِ ] ( ع مص ) کبر و ناز کردن. تکبر کردن. ( منتهی الارب ). || سبک و سهل داشتن کسی را. ( منتهی الارب ). سبک گرفتن. خوار گرفتن. || جنبانیدن باد درخت را.

پیشنهاد کاربران