ازدانقاذار. [ اَ ] ( اِخ ) یکی از بزرگان اسلام که لکنت زبان همچو نبطیان داشت و مانند صهیب بن سنان و عبیداﷲبن زیاد، حاء را ها تلفظ میکرد. ( البیان و التبیین چ سندوبی ج 1 ص 75 ).
