ازخیا. [ اِ زِ ] ( اِخ ) یکی از ملوک یهود ( از سال 723 تا 694 ق. م. ). وی فلسطینیان را مغلوب ساخت و پایه بت پرستی را از کشور یهود برانداخت و به رهائی قوم خویش از تحت رقیت آثوریان و نپرداختن باج و خراج کوشید. سناخریب از سلاطین آثور در زمان این شهریار میخواست دیار بیت المقدس را در تحت تسخیرو اقتدار خویش درآورد ولی نتوانست و لشکرش تارومار شد و ناکام برگشت. مناجات چندی از ازخیا بیادگار مانده است. ( قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع به حزقیا شود.
