ازبئرار

لغت نامه دهخدا

ازبئرار. [ اِ ب ِءْ ] ( ع مص ) اِزْبیرار ( در همه معانی ). خاستن. ( زوزنی ). برخاستن موی بر اندام. ( منتهی الارب ). موی بر اندام خاستن. || تخج برآوردن سگ. ( منتهی الارب ). || رستن پشم. || رستن نبات. ( از منتهی الارب ). || طلع. ( تاج العروس ). دمیدن و روئیدن و سر زدن پشم. || آماده شر وبدی شدن مرد. ( منتهی الارب ). تهیاء. ( تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران