آزار و اذیت مسیحیان در امپراتوری روم. آزار و اذیت مسیحیان در امپراتوری روم آزار و اذیت دینی ضد مسیحی بود که به طور پراکنده و معمولاً محلی، در سراسر امپراتوری روم، از قرن اول پس از میلاد آغاز و در قرن چهارم به پایان رسید. از دلایل این آزارها این بود که یک امپراتوری چندخداپرستی و دارای سنت های مذهبی باستانی روم و هلنیستی، با فرقه مسیحیت، در تضاد ایدئولوژیک قرار گرفت. اعمال پیگنیسم مانند قربانی کردن برای امپراتوران یا خدایان دیگر برای مسیحیان منفور بود زیرا در اعتقادات آنها بت پرستی ممنوع بود. دولت و دیگر اعضای جامعه مدنی مسیحیان را به دلیل خیانت، جنایات شایعه شده مختلف، تجمع غیرقانونی و معرفی یک فرقه بیگانه که از خارج به روم وارد شده مجازات می کردند.
اولین، آزار و اذیت مسیحیان در امپراتوری روم در زمان امپراتور نرون ( حک. ۵۴–۶۸ ) در روم رخ داد. آزار و اذیت عمومی تری در زمان سلطنت مارکوس آئورلیوس ( حک. ۱۶۱–۱۸۰ ) روی داد. [ ۱] پس از یک آرامش، آزار و اذیت تحت فرمان امپراتورها دقیانوس ( حک. ۲۴۹–۲۵۱ ) و تربونیانوس گالوس ( حک. ۲۵۱–۲۵۳، آزار و اذیت دقیانوس رخ داد که به ویژه گسترده بود. آزار و اذیت امپراتور والرین ( حک. ۲۵۳–۲۶۰ ) با اسارت او توسط شاپور یکم حک. ۲۴۰–۲۷۰ در نبرد ادسا در طول جنگ های ایران و روم شاهنشاهی ساسانی متوقف شد. جانشین او گالینوس ( حک. ۲۵۳–۲۶۸ ) آزارها را متوقف کرد.
«آگوستوس» دیوکلتیان ( حک. ۲۸۳–۳۰۵ ) آزار و اذیت دیوکلتیانی، آزار و شکنجه عمومی نهایی مسیحیان را آغاز کرد، تا در بخش هایی از امپراتوری اجرا شود. سرانجام اگوستوس گالریوس ( حک. ۳۱۰–۳۱۳ ) فرمان سردیکا را صادر کرد و اگوستوس ماکسیمینوس دایا ( حک. ۳۱۰–۳۱۳ ) رقیب کنستانتین بزرگ نیز درگذشت. پس از آنکه کنستانتین بزرگ ( حک. 306–337 ) رقیب خود ماکسنتیوس ( حک. 306–312 ) را در نبرد پل میلویو در اکتبر ۳۱۲ شکست داد، او و امپراتور همکارش لیسینیوس فرمان میلان ( ۳۱۳ ) را صادر کردند که آزادی مذهبی را بر همه ادیان، از جمله مسیحیت، اجازه می داد.
به صورت پراکنده و معمولاً محلی، در سراسرامپراتوری روم، از قرن اول پس از میلاد و پایان یافتن به قرن چهارم رخ داد. در اصل یک امپراتوری چندخداپرستی در سنت های دین در روم باستان و دین هلنیستی، با گسترش مسیحیت از طریق تاریخ نگاری مسیحیت امپراتوری روم، با فرقه امپراتوری روم وارد تضاد ایدئولوژیک شد. اعمال مشرکان مانند قربانی کردن برای امپراتوران خدایی یا خدایان دیگر برای مسیحیان نفرت انگیز بود زیرا اعتقادات آنها بت پرستی را ممنوع می کرد. دولت و دیگر اعضای جامعه مدنی مسیحیان را به دلیل خیانت، جنایات شایعه شده مختلف، اجتماعات غیرقانونی و معرفی یک فرقه بیگانه که منجر به ارتداد رومی شد، مجازات می کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین، آزار و اذیت مسیحیان در امپراتوری روم در زمان امپراتور نرون ( حک. ۵۴–۶۸ ) در روم رخ داد. آزار و اذیت عمومی تری در زمان سلطنت مارکوس آئورلیوس ( حک. ۱۶۱–۱۸۰ ) روی داد. [ ۱] پس از یک آرامش، آزار و اذیت تحت فرمان امپراتورها دقیانوس ( حک. ۲۴۹–۲۵۱ ) و تربونیانوس گالوس ( حک. ۲۵۱–۲۵۳، آزار و اذیت دقیانوس رخ داد که به ویژه گسترده بود. آزار و اذیت امپراتور والرین ( حک. ۲۵۳–۲۶۰ ) با اسارت او توسط شاپور یکم حک. ۲۴۰–۲۷۰ در نبرد ادسا در طول جنگ های ایران و روم شاهنشاهی ساسانی متوقف شد. جانشین او گالینوس ( حک. ۲۵۳–۲۶۸ ) آزارها را متوقف کرد.
«آگوستوس» دیوکلتیان ( حک. ۲۸۳–۳۰۵ ) آزار و اذیت دیوکلتیانی، آزار و شکنجه عمومی نهایی مسیحیان را آغاز کرد، تا در بخش هایی از امپراتوری اجرا شود. سرانجام اگوستوس گالریوس ( حک. ۳۱۰–۳۱۳ ) فرمان سردیکا را صادر کرد و اگوستوس ماکسیمینوس دایا ( حک. ۳۱۰–۳۱۳ ) رقیب کنستانتین بزرگ نیز درگذشت. پس از آنکه کنستانتین بزرگ ( حک. 306–337 ) رقیب خود ماکسنتیوس ( حک. 306–312 ) را در نبرد پل میلویو در اکتبر ۳۱۲ شکست داد، او و امپراتور همکارش لیسینیوس فرمان میلان ( ۳۱۳ ) را صادر کردند که آزادی مذهبی را بر همه ادیان، از جمله مسیحیت، اجازه می داد.
به صورت پراکنده و معمولاً محلی، در سراسرامپراتوری روم، از قرن اول پس از میلاد و پایان یافتن به قرن چهارم رخ داد. در اصل یک امپراتوری چندخداپرستی در سنت های دین در روم باستان و دین هلنیستی، با گسترش مسیحیت از طریق تاریخ نگاری مسیحیت امپراتوری روم، با فرقه امپراتوری روم وارد تضاد ایدئولوژیک شد. اعمال مشرکان مانند قربانی کردن برای امپراتوران خدایی یا خدایان دیگر برای مسیحیان نفرت انگیز بود زیرا اعتقادات آنها بت پرستی را ممنوع می کرد. دولت و دیگر اعضای جامعه مدنی مسیحیان را به دلیل خیانت، جنایات شایعه شده مختلف، اجتماعات غیرقانونی و معرفی یک فرقه بیگانه که منجر به ارتداد رومی شد، مجازات می کردند.
