ازار و اذیت بزرگ ضد بودایی

دلایل اقتصادی، اجتماعی و مذهبی امپراتور ووزونگ تانگ برای آزار و اذیت سازمان ها و معابد بودایی در سراسر چین به شرح زیر بود:
• دلایل اقتصادی: در سال ۸۴۳، ارتش امپراتوری در نبردی سرنوشت ساز با قبایل خاقانات اویغور به قیمت تقریباً ورشکستگی ملی کشور پیروز شدند. راه حل ووزونگ برای بحران مالی این بود که به دنبال ثروتی بود که در صومعه های بودایی انباشته شده بود. بودیسم در دوره تانگ بسیار شکوفا شده بود و صومعه های آن از وضعیت معافیت مالیاتی برخوردار بودند. در سال ۸۴۵، ووزونگ بسیاری از زیارتگاه های بودایی را بست، اموال آنها را مصادره کرد و راهبان و راهبه ها را به خانه های عریق فرستاد.
• دلایل اجتماعی: روشنفکران کنفوسیوسی مانند هان یو علیه بودیسم به دلیل تضعیف ساختار اجتماعی چین انتقاد کردند. آنها ادعا می کردند که با تشویق مردم به ترک خانواده و راهب شدن و راهبه شدن، وفاداری پسر به پدر و تابع حاکم را از بین می برد. پس از تعیین تکلیف، آنان از فعالیت اقتصادی مانند کشاورزی و بافندگی دست می کشیدند و با حمایت دیگران زندگی می کردند. این آزار و اذیت به دنبال بازگرداندن راهبان و راهبه ها به صفوف مردم عادی مالیات دهنده بود که در فعالیت های اقتصادی مفیدتر تلقی می شدند. علاوه بر این، رهبانیت وام، مغازه گروبرداری و استخدام از طریق برده داری را ذاتاً استثمار فقرا می دانستند، با فرمانی در سال ۷۱۳ می گویند: ا«دعا می شود که هدف از این سخاوت، رفع فقر و به خاطر یتیمان است. اما در واقع چیزی جز افراط و تقلب نیست. این یک تجارت قانونی نیست. »
• "دلایل مذهبی": در حالی که امپراتور ووزونگ تانگ بودیسم را به عنوان یک دین بیگانه می دید که برای جامعه چین مضر است، او پیرو غیور تائوئیسم، یک ایمان بومی چین شد. بودیسم دستیابی به عدم تولد یا نیروانا ( آیین بودا ) را موعظه می کرد، که منتقدانش آن را برابر با مرگ می دانستند، در حالی که تائوئیسم نوید جاودانگی را می داد، تصوری که با بزرگتر شدن امپراتور به طور فزاینده ای توجه امپراتور را به خود جلب می کرد.