آزار زرتشتیان نوعی آزار دینی است که پیروان مزدیسنا را هدف قرار می دهد. آزار زرتشتیان بارها در طول تاریخ این دین رخ داده است. آزار و تبعیض علیه پیروان زرتشت از زمان تغییر اجباری دین آغاز شد. مسلمانان آتشکده های آنان را ویران کردند و زرتشتیان را مجبور به پرداخت جزیه کردند. عبادتگاه های آنان هتک حرمت شد، معابدشان ویران گشت و مسلمانان به جای آنان مسجد ساختند. بسیاری از کتابخانه هایشان سوزانده شدند و همچنین بسیاری از آثار فرهنگیشان از بین رفتند. به تدریج قوانینی وضع شدند که رفتار زرتشتیان را مشخص می کرد و مشارکت آنان در اجتماع را محدود می ساختند. با گذشت زمان، آزار زرتشتیان گسترش یافت و تعداد زرتشتیان رو به کاهش گذاشت. بیشتر زرتشتیان تحت تبعیض و آزار سامانمند مسلمانان مجبور به تغییر دین خود می شدند. هنگامی که یک خانوادهٔ زرتشتی به اجبار مسلمان می شد، فرزندانش به مدارس اسلامی فرستاده می شدند تا زبان عربی بیاموزد و دین اسلام را فراگیرد. در مواردی روحانیون زرتشتی مسلمانان را علیه آنچه که بدعت گذاران زرتشتی می نامیدند یاری می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
آیین مزدکیه از دیدگاه سلسله مراتب زرتشتی مرتد بود و رهبران زرتشتی عصر ساسانیان پیروان این آیین را مورد آزار و اذیت قرار می دادند. فرمانروای ساسانی خسرو اول ( =انوشیروان عادل ) اقدام به لشکرکشی علیه آنان کرد که در حدود سال ۵۲۴م یا ۵۲۸م به قتل عام بیش تر آنان از جمله خود مزدک انجامید، و دوباره زرتشتی ارتدکس را دین دولتی اعلام کرد.
ایران پیش از حملهٔ عرب های اسلام گرا، از لحاظ سیاسی، سرزمین مستقلی بود که از دریای اژه تا رودخانه سند گسترش داشت و بیشتر ساکنان آن، پیرو کیش زرتشتی بودند مزدیسنا آئین رسمی چهار امپراتوری ایران پیش از اسلام بود. در دوران ساسانیان این امر به صورت یک قانون مستحکم درآمد. هجوم مسلمانان به سرعت به سلطهٔ زرتشتی گری در ایران پایان داد و اسلام به جای آن به عنوان دین رسمی کشور درآمد. پس از تسخیر ایران، زرتشتیان کافر ذمی خوانده شدند و آزار و تبعیض به صورت پراکنده آغاز شد. آنانی که جزیه می پرداختند، مورد توهین و تحقیر جمع کنندگان مالیات قرار می گرفتند زرتشتیانی که در جنگ ها به اسارت درآمدند و به عنوان برده به کار گرفته شدند، در صورت گرویدن به اسلام قادر به آزاد شدن بودند. بسیاری از آتشکده ها با قرار دادن یک محراب در جهت قبله تبدیل به مسجد شدند. چنین مساجدی در بخارا، اصطخر و سایر شهرهای ایران یافت می شدند. مناطقی که توسط حاکمان عرب ساخته می شدند زمینهٔ بیشتری برای چنین آزارهایی داشتند. آتشکده ها به مسجد تبدیل می شدند و شهروندان مجبور به مسلمان شدن یا فرار می شدند. کتابخانه های بسیاری در آتش سوختند و آثار فرهنگی از بین رفتند. به تدریج شمار قوانینی که رفتار زرتشتیان را کنترل می کرد و شرکت آنان در جامعه را محدود می ساخت افزایش یافت به امیدی که آنان به اسلام روی بیاورند. با گذشت زمان آزار زرتشتیان رواج یافت و شمار پیروان این آیین کم تر شد. برخی از زرتشتیان به صورت صوری مسلمان شدند تا از دست قوانین فرار کنند برخی دیگر نیز به این دلیل مسلمان شدند که کار با آتش بخشی از شغل آنان بود و این از دیدگاه زرتشتیان ناپسند به شمار می رفت. طبق نظر توماس آرنولد مبلغان مسلمان با دشواری زیادی برای توضیح اسلام به زرتشتیان روبه رو نبودند زیرا ایرانیان حالا اهورا مزدا و اهریمن را به عنوان الله و ابلیس می دیدند. هنگامی که یک خانوادهٔ زرتشتی به دین اسلام می گرویدند، فرزندانشان به مدارس اسلامی می رفتند تا زبان عربی و قرآن را بیاموزند. این اعمال در افزایش تعداد تازه مسلمان ها دخیل بودند. شجاع الدین شفا در این باره گفته است: «چرا افراد بسیاری باید می مردند یا رنج می کشیدند؟ زیرا یک طرف مصمم بود که دینش را به کسانی که نمی توانستند آن را بفهمند، بقبولاند. » هرچند که رابینسون توصیفات مدرن از خشونت های نظام مند دوران فتوحات علیه غیرمسلمانان و نیز آزار پس از فتح تا پیش از خلافت مروانیان را معمولاً چیزی جز جدلیات تحریف شده ضعیف نمی داند.
... [مشاهده متن کامل]
آیین مزدکیه از دیدگاه سلسله مراتب زرتشتی مرتد بود و رهبران زرتشتی عصر ساسانیان پیروان این آیین را مورد آزار و اذیت قرار می دادند. فرمانروای ساسانی خسرو اول ( =انوشیروان عادل ) اقدام به لشکرکشی علیه آنان کرد که در حدود سال ۵۲۴م یا ۵۲۸م به قتل عام بیش تر آنان از جمله خود مزدک انجامید، و دوباره زرتشتی ارتدکس را دین دولتی اعلام کرد.
ایران پیش از حملهٔ عرب های اسلام گرا، از لحاظ سیاسی، سرزمین مستقلی بود که از دریای اژه تا رودخانه سند گسترش داشت و بیشتر ساکنان آن، پیرو کیش زرتشتی بودند مزدیسنا آئین رسمی چهار امپراتوری ایران پیش از اسلام بود. در دوران ساسانیان این امر به صورت یک قانون مستحکم درآمد. هجوم مسلمانان به سرعت به سلطهٔ زرتشتی گری در ایران پایان داد و اسلام به جای آن به عنوان دین رسمی کشور درآمد. پس از تسخیر ایران، زرتشتیان کافر ذمی خوانده شدند و آزار و تبعیض به صورت پراکنده آغاز شد. آنانی که جزیه می پرداختند، مورد توهین و تحقیر جمع کنندگان مالیات قرار می گرفتند زرتشتیانی که در جنگ ها به اسارت درآمدند و به عنوان برده به کار گرفته شدند، در صورت گرویدن به اسلام قادر به آزاد شدن بودند. بسیاری از آتشکده ها با قرار دادن یک محراب در جهت قبله تبدیل به مسجد شدند. چنین مساجدی در بخارا، اصطخر و سایر شهرهای ایران یافت می شدند. مناطقی که توسط حاکمان عرب ساخته می شدند زمینهٔ بیشتری برای چنین آزارهایی داشتند. آتشکده ها به مسجد تبدیل می شدند و شهروندان مجبور به مسلمان شدن یا فرار می شدند. کتابخانه های بسیاری در آتش سوختند و آثار فرهنگی از بین رفتند. به تدریج شمار قوانینی که رفتار زرتشتیان را کنترل می کرد و شرکت آنان در جامعه را محدود می ساخت افزایش یافت به امیدی که آنان به اسلام روی بیاورند. با گذشت زمان آزار زرتشتیان رواج یافت و شمار پیروان این آیین کم تر شد. برخی از زرتشتیان به صورت صوری مسلمان شدند تا از دست قوانین فرار کنند برخی دیگر نیز به این دلیل مسلمان شدند که کار با آتش بخشی از شغل آنان بود و این از دیدگاه زرتشتیان ناپسند به شمار می رفت. طبق نظر توماس آرنولد مبلغان مسلمان با دشواری زیادی برای توضیح اسلام به زرتشتیان روبه رو نبودند زیرا ایرانیان حالا اهورا مزدا و اهریمن را به عنوان الله و ابلیس می دیدند. هنگامی که یک خانوادهٔ زرتشتی به دین اسلام می گرویدند، فرزندانشان به مدارس اسلامی می رفتند تا زبان عربی و قرآن را بیاموزند. این اعمال در افزایش تعداد تازه مسلمان ها دخیل بودند. شجاع الدین شفا در این باره گفته است: «چرا افراد بسیاری باید می مردند یا رنج می کشیدند؟ زیرا یک طرف مصمم بود که دینش را به کسانی که نمی توانستند آن را بفهمند، بقبولاند. » هرچند که رابینسون توصیفات مدرن از خشونت های نظام مند دوران فتوحات علیه غیرمسلمانان و نیز آزار پس از فتح تا پیش از خلافت مروانیان را معمولاً چیزی جز جدلیات تحریف شده ضعیف نمی داند.
زره دوست از شاگردان یونس نبی بود و چون علومی اموخت هوس نبوت به سرش افتاد و کیش سوزاندن را رواج داد جنگ ایران و توران از ابتکارات این پیامبر دروغین است