آزادی پرستش دومین نقاشی رنگ روغن از مجموعه آزادی های چهارگانه اثر نورمن راکول است. این مجموعه براساس اهداف آزادی های چهارگانهٔ اعلام شده توسط فرانکلین روزولت، سی ودومین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در سخنرانی وضعیت کشور آمریکا که در ۶ ژانویه ۱۹۴۱ در برابر کنگره آمریکا ایراد شده، کشیده شده است. راکول این نقاشی و آزادی بیان را موفق ترین آثار این مجموعه دانسته است. آزادی پرستش در شماره ۲۷ فوریه ۱۹۴۳ مجله ستردی ایونینگ پست و به همراه جستاری از ویل دورانت منتشر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
نقاشی راکول دومین تلاش او برای به تصویر کشیدن آزادی پرستش بود. او در نسخه اول، یک یهودی را در حال اصلاح به دست یک پیرایشگر سیاه پوست پروتستان و یک کشیش کاتولیک را که منتظر نوبتش بود، نشان می داد. از آن جایی که مقصود راکول نشان دادن تحمل مذهبی بود، او احساس کرد ترکیب بندی اولیه این منظور را نمی رساند. راکول در نسخه دوم مشخصات هشت صورت را در فضایی نسبتاً کم نشان می دهد؛ حالت های مختلف این افراد، نماینده مردمی با عقاید مذهبی گوناگون در وقت نیایش است. اغلب منتقدان، با وجود به تصویر درنیامدن همه ادیان در نقاشی و وجود احساسات غیرهنری در آن، این نقاشی را تحسین کرده و جزو بهترین نقاشی های این مجموعه دانسته اند.
آزادی پرستش دومین نقاشی از مجموعه نقاشی رنگ روغن اثر نورمن راکول با نام آزادی های چهارگانه است. این آثار از سخنرانی وضعیت کشور آمریکا که فرانکلین دلانو روزولت در ۶ ژانویه ۱۹۴۱ برابر کنگره هفتادوهفتم ایراد کرد، الهام گرفته است. این سخنرانی به سخنرانی آزادی های چهارگانه مشهور شده است. از این آزادی ها، تنها از دو آزادی بیان و مذهب در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا یاد شده است. موضوع آزادی های چهارگانه بعدتر به بیانیه کشورهای متفق در جنگ جهانی دوم، موسوم به منشور آتلانتیک، راه یافت و بخشی از منشور سازمان ملل متحد شد. این مجموعه نقاشی ها به همراه جستارهایی از نویسندگان برجسته طی چهار هفته متوالی در ستردی ایونینگ پست منتشر شد: آزادی بیان ( ۲۰ فوریه ) ، آزادی پرستش ( ۲۷ فوریه ) ، آزادی از فقر ( ۶ مارس ) و آزادی از ترس ( ۱۳ مارس ) . بن هیبس، سردبیر پست، برای نوشتن جستار همراه آزادی پرستش، ویل دورانت را برگزید که نویسنده ای پرفروش بود و در اوج شهرت قرار داشت. در آن زمان، دورانت به همراه همسرش، آریل دورانت روی جلد دهم کتاب تاریخ تمدن کار می کرد. دورانت همین طور دربارهٔ فلسفه و تاریخ سخنرانی می کرد. نهایتاً پوستر نقاشی های این مجموعه به صورتی وسیع منتشر و به ابزاری در دست دولت ایالات متحده برای فروش اوراق قرضه جنگی برای تأمین هزینه های شرکت آمریکا در جنگ جهانی دوم مبدل شد.
... [مشاهده متن کامل]
نقاشی راکول دومین تلاش او برای به تصویر کشیدن آزادی پرستش بود. او در نسخه اول، یک یهودی را در حال اصلاح به دست یک پیرایشگر سیاه پوست پروتستان و یک کشیش کاتولیک را که منتظر نوبتش بود، نشان می داد. از آن جایی که مقصود راکول نشان دادن تحمل مذهبی بود، او احساس کرد ترکیب بندی اولیه این منظور را نمی رساند. راکول در نسخه دوم مشخصات هشت صورت را در فضایی نسبتاً کم نشان می دهد؛ حالت های مختلف این افراد، نماینده مردمی با عقاید مذهبی گوناگون در وقت نیایش است. اغلب منتقدان، با وجود به تصویر درنیامدن همه ادیان در نقاشی و وجود احساسات غیرهنری در آن، این نقاشی را تحسین کرده و جزو بهترین نقاشی های این مجموعه دانسته اند.
آزادی پرستش دومین نقاشی از مجموعه نقاشی رنگ روغن اثر نورمن راکول با نام آزادی های چهارگانه است. این آثار از سخنرانی وضعیت کشور آمریکا که فرانکلین دلانو روزولت در ۶ ژانویه ۱۹۴۱ برابر کنگره هفتادوهفتم ایراد کرد، الهام گرفته است. این سخنرانی به سخنرانی آزادی های چهارگانه مشهور شده است. از این آزادی ها، تنها از دو آزادی بیان و مذهب در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا یاد شده است. موضوع آزادی های چهارگانه بعدتر به بیانیه کشورهای متفق در جنگ جهانی دوم، موسوم به منشور آتلانتیک، راه یافت و بخشی از منشور سازمان ملل متحد شد. این مجموعه نقاشی ها به همراه جستارهایی از نویسندگان برجسته طی چهار هفته متوالی در ستردی ایونینگ پست منتشر شد: آزادی بیان ( ۲۰ فوریه ) ، آزادی پرستش ( ۲۷ فوریه ) ، آزادی از فقر ( ۶ مارس ) و آزادی از ترس ( ۱۳ مارس ) . بن هیبس، سردبیر پست، برای نوشتن جستار همراه آزادی پرستش، ویل دورانت را برگزید که نویسنده ای پرفروش بود و در اوج شهرت قرار داشت. در آن زمان، دورانت به همراه همسرش، آریل دورانت روی جلد دهم کتاب تاریخ تمدن کار می کرد. دورانت همین طور دربارهٔ فلسفه و تاریخ سخنرانی می کرد. نهایتاً پوستر نقاشی های این مجموعه به صورتی وسیع منتشر و به ابزاری در دست دولت ایالات متحده برای فروش اوراق قرضه جنگی برای تأمین هزینه های شرکت آمریکا در جنگ جهانی دوم مبدل شد.
