ازادی های چهارگانه

چهار نقاشی راکول برای اولین بار در سال ۱۹۴۳ در مجله ستردی ایونینگ پست و در چهار هفته متوالی و با همراهی جستارهایی از متفکران برجسته آن روز به چاپ رسید. نویسندگان این جستارها به ترتیب انتشار عبارت بودند از بوث تارکینگتن ( آزادی بیان ) ، ویل دورانت ( آزادی پرستش ) ، کارلوس بلوسان ( آزادی از فقر ) و استیون وینسنت بنت ( آزادی از ترس ) . این نقاشی ها آثار برجسته نمایشگاه هایی شدند که با حمایت مجله پست و وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا برگزار شد و توانستند طی آن ها بیش از ۱۳۲ میلیون دلار اوراق قرضه جنگی بفروشند.
این مجموعه نقاشی سنگ بنای نمایشگاهی هنری شدند که تمام آثار نورمن راکول در آن به نمایش درآمده است. راکول مشهورترین و شناخته شده ترین هنرمند تجاری میانه سده بیستم میلادی است که تحسین و نظر مساعد منتقدان را کسب نکرده است. این نقاشی ها، بهترین آثار او به حساب می آیند و براساس برخی گزارش ها، پرتیراژترین نقاشی ها هستند؛ آن ها در دورانی به صورت عمومی در ادارات پست، مدرسه ها، کلوب ها، ایستگاه های راه آهن و ساختمان های مختلف عمومی و نیمه عمومی به نمایش درآمدند.
بررسی های انتقادی این نقاشی ها مانند بیشتر آثار راکول، کاملاً مثبت نبوده اند. نگاه سرخوش و نوستالژیک راکول به دیارگرایی، در طول زندگی اش از او تصویرگری محبوب اما نه چندان در زمره هنرمندان هنرهای زیبا ساخته است؛ دیدگاهی که امروز نیز متداول است. بااین همه او با نقاشی آزادی از فقر چنان اثری در ساختار اجتماعی ایجاد کرده که این نقاشی با نام «شکرگزاری نورمن راکول» شناخته می شود.

• آزادی بیان
• آزادی افراد در پرستش خداوند به آیین خودشان
• آزادی از قید احتیاج
• آزادی از ترس
روزولت برای تأمین آخرین آزادی خواستار کاهش تسلیحات در سراسر جهان شد به طوری که هیچ کشوری در هیچ نقطهٔ دنیا نتواند به همسایه اش تجاوز کند. آزادی چهارم در بیان روزولت آزادی از ترس بود.