ازادی عقیده

[ویکی فقه] آزادی عقیده (ابهام زدایی). اصطلاح آزادی عقیده، ممکن است در علوم ذیل به کار رفته باشد: • آزادی عقیده (علوم قرآنی)، بررسی کاربرد آزادی عقیده در آیات قرآن• آزادی عقیده (کلام جدید)، آزادی افراد در گزینش و انتخاب عقیده و دین بر اساس تفکر و تحقیق
...

[ویکی فقه] آزادی عقیده (کلام جدید). از نظر اسلام آزادی عقیده حق طبیعی هر فرد انسانی است. اسلام در مسأله تفکر نه تنها آزادى در تفکر را روا دانسته است، بلکه یکى از عبادت ها در اسلام، تفکر است.مراد از آزادی در مبحث آزادی عقیده، معنای حقوقی آن است، که در آن افراد اجتماع از آن جهت که عضو یک جامعه هستند و می خواهند با همدیگر زندگی کنند، باید اختیارات و آزادی هایی را نسبت به هم دیگر قائل باشند و بدان ها احترام بگذارند.مراد از عقیده نیز اعتقادات و باورهایی است که شخص نسبت به آنها دلبستگی دارد. باید دقت نمود که مبناى دلبستگی انسان در باورهایش گاهی تفکر و گاهی احساس و یا تقلید کورکورانه است.منظور از آزادی عقیده در اسلام این است که افراد در گزینش و انتخاب عقیده، آزاد هستند تا بر اساس تفکر و تحقیق دین و آیین خود را انتخاب کنند. اسلام عقیده ای را برکسی تحمیل نمی کند، بلکه مردم را به تفکر و عقلانیت دعوت می کند و حتی تقلید کورکورانه و بدون تفکر و تعقل را در اصول اعتقادی دین نمی پذیرد.بنابراین اسلام آزادی عقیده ای را که بر مبنای تفکر باشد می پذیرد، اما آزادی عقیده ای که مبنایش فکر و اندیشه نیست، هرگز مورد قبول اسلام نیست. چرا که چنین آزادی به معنای آزادی بردگی و اسارت و آزادی زنجیر در دست و پا قرار دادن است.
یکی از مهم ترین مباحث درباره آزادى عقیده، تعریف و بیان مفهوم آن است، زیرا این اصطلاح دربردارنده گستره معنایی خاصی است که اگر به درستی تفسیر و تعریف نشود، از گرفتار شدن در مغالطه و سوءبرداشت مصون نخواهیم ماند.
← آزادی در لغت
از نظر اسلام آزادی عقیده حق طبیعی هر فرد انسانی است و هرکسی می تواند با آزادی کامل هرعقیده و مرامی را که بخواهد انتخاب کند. اسلام از ابتدا افراد را در گزینش و انتخاب عقیده آزاده گذاشته است تا با مطالعه و تحقیق دین و آیین خود را انتخاب کنند. اسلام بر اساس آیه «لااکراه فی الدین»
بقره/سوره۲، آیه۲۵۶.
۱. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغتنامه دهخدا، تهران: چاپخانه مجلس، ۱۳۲۵، ج۲، ص۸۶.۲. ↑ لک زائی، شریف، آزادی سیاسی در اندیشه شهید مطهری و بهشتی، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۲، ص۲۱.۳. ↑ دفتر همکاری حوزه و دانشگاه، درآمدی بر حقوق اسلامی، قم، سمت، ۱۳۶۸، ص۲۵۰-۲۵۲.۴. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغتنامه دهخدا، ج۳۴، ص۳۸۰.۵. ↑ ابرهیم انیس و دیگران، المعجم الوسیط، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۲، ج۲، ص۶۱۴.
...