ازادی حیوانات

تجدید چاپ قرار گرفته است. این کتاب تاکنون به بیست زبان دنیا ترجمه شده است، که ترجمهٔ فارسی اثر بیست و یکمین زبانی محسوب می شود که این اثر بدان برگردانده شده است. نشریهٔ تایم در سال ۲۰۱۱ کتاب آزادی حیوانات را در بین فهرستِ ۱۰۰ اثر غیرادبیِ همهٔ دوران قرار داد. سینگر در این اثر خود، با متداول ساختن اصطلاح «گونه پرستی»، به استدلال علیه شیوه هایی می پردازد که انسان ها به انحاء مختلف حیوانات را مورد سوءاستفاده قرار داده و از آن ها بهره کشی می کنند. مطابق استدلال سینگر در مقام یک فیلسوف فایده باور در کتاب آزادی حیوانات، هر موجودی که «توانایی احساس درد و رنج» را داشته باشد یا به تعبیری «حساس» باشد واجد «منافع» تلقی شده و برما انسان هاست که به حکم اخلاق، منافعِ آن موجود را درست به اندازهٔ منافع هر موجودِ ذی نفعِ دیگری، از جمله منافعِ گونه های انسانی خودمان، به شمار آورده و بدان ها احترام بگذاریم. از این رو، کمتر به شمار آوردن، یا اصلاً به شمار نیاوردنِ منافعِ گونه های دیگر شکل ناموجهی از تبعیض خواهد بود که سینگر به پیروی از ریچارد رایدر، آن را «گونه پرستی» می خواند و منطقِ نهفته در پشت آن را مشابه منطق «نژادپرستی» و «جنسیت پرستی» می داند. وی در این کتاب به برملا ساختن چندین رویهٔ اساسی و مهمی می پردازد که ما انسان ها با چنین گرایشِ ناموجهی به شکلی نظام مند حیوانات را بدون در نظر گرفتنِ منافعشان مورد سوءاستفاده قرار می دهیم: رویه هایی همچون «دامداری صنعتی» یا استفاده از حیوانات برای خوراک و پوشاک، «استفاده از حیوانات در امر آزمایش». نهایتاً ازنظر وی، برما انسان هاست که با ترک این رویه ها و ترک رژیم گوشت خواری و انتخاب گیاهخواری هم مانع از درد و رنجِ بیهودهٔ انبوه حیوانات شویم هم بواسطهٔ ترک «دامداری صنعتی» به عنوان عامل اصلی گرمایش زمین و آلودگیِ هوا و آب ها باعث نجات طبیعت و محیط زیست شده و هم اینکه با افزایش میزان غذاهای گیاهی بواسطهٔ حذف دامداری به عنوان منبع اصلیِ مصرف خوراک گیاهی، فقر جهانی را ریشه کن کنیم. این کتاب با ترجمه و اضافات توسط بهنام خداپناه و از سوی نشر ققنوس منتشر گردیده است.