آزاد مراغه ای ابوالقاسم. آزادِ مراغه ای، ابوالقاسم (مراغه ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۲۵ش)
روزنامه نگار و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات حوزوی را در نجف گذراند و علوم جدید را در ایران و اروپا فراگرفت و به مقام استادی السنۀ شرقی دانشگاه علیگر رسید. مقالاتش در حبل المتین و ارشاد منتشر شد و از ۱۳۳۴، به مدت دو سال، مجلۀ نامۀ پارسی را، که نخستین مجلۀ فارسی در ایران است، انتشار داد. از ربیع الاول تا رمضان ۱۳۳۸ق، هجده شمارۀ نشریۀ آسایش را منتشر کرد و از ذیقعدۀ همان سال، با امتیاز همسرش (شهناز آزاد)، سردبیری نامۀ بانوان را برعهده داشت. در ۱۳۴۰ق، به تبریز رفت و نشریۀ هفتگی آزاد را منتشر کرد و از این زمان به بعد، به آزاد شهرت یافت. از آثار اوست: الفبای آسان شاهراه رستگاری ایرانیان است (تهران، ۱۳۲۴ش)؛ رهنمای نوعروسان (اصفهان، ۱۳۱۶ش).
روزنامه نگار و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات حوزوی را در نجف گذراند و علوم جدید را در ایران و اروپا فراگرفت و به مقام استادی السنۀ شرقی دانشگاه علیگر رسید. مقالاتش در حبل المتین و ارشاد منتشر شد و از ۱۳۳۴، به مدت دو سال، مجلۀ نامۀ پارسی را، که نخستین مجلۀ فارسی در ایران است، انتشار داد. از ربیع الاول تا رمضان ۱۳۳۸ق، هجده شمارۀ نشریۀ آسایش را منتشر کرد و از ذیقعدۀ همان سال، با امتیاز همسرش (شهناز آزاد)، سردبیری نامۀ بانوان را برعهده داشت. در ۱۳۴۰ق، به تبریز رفت و نشریۀ هفتگی آزاد را منتشر کرد و از این زمان به بعد، به آزاد شهرت یافت. از آثار اوست: الفبای آسان شاهراه رستگاری ایرانیان است (تهران، ۱۳۲۴ش)؛ رهنمای نوعروسان (اصفهان، ۱۳۱۶ش).