از قیطریه تا اورنج کانتی

صدر در این کتاب از علاقه خود به زندگی، فوتبال و سینما سخن می گوید و از چالش ها و اتفاقاتی که بعد از مبتلا شدنش به بیماری سرطان با آن در گریبان بود صحبت می نمایند. به گفته ی دختر او، غزاله صدر، عنوان نخست این کتاب، از تهران تا اورنج کانتی، برخلاف مسیر آب بود که به دلیل نامعلومی، تهران به قیطریه تغییر کرد و قسمت برخلاف مسیر آب نیز حذف شد. لازم است ذکر شود که بخش های انتهایی این کتاب را که شامل روایت یک سال و نیم پایانی عمر حمیدرضا صدر می شود، را غزاله صدر نوشته است.
ای داد که چه سفری پیش رو داری، پسر جان. سفری متفاوت از سفر های پیشین. سفری بدون سرخوشی، سفری بدون خنده. سفری بی بازگشت. سفری با پرسش های پیش پا افتاده: حقیقت زندگی در سلامتی است یا بیماری؟ از دست دادن مهم تر است یا به دست آوردن؟ امید قوی تر است یا نومیدی؟ فقدان چیست و وفور کدام است؟
همه چیز از سرفه های حین خواب شروع شد. مگر نه این که بسیاری از چیزهای مهم حین خواب شروع شده اند؟ مگر نه این که رخدادهای بزرگ از دل کوچک ترین وقایع برآمده اند؟ مگر نه اینکه پیشامدهای بد بی خبر در خانه را کوبیده اند؟
پیشامدها شبیه بادند، آمدنشان را نمی بینید. موی تان ناگهان تکان می خورد و خزیدن باد را بر چشم ها و صورت تان احساس می کنید. آمدن بیماری را نمی بینید و متوجه نمی شوید که چگونه سرما خورده اید. نمی فهمید که چگونه یک ویروس چگونه نشانه تان گرفته. خبر ندارید که یک تومور کوچک از سال ها پیش در بدنتان پرسه زده و همین روز هاست که خدمتتان برسد.
عکسی از ریه ات گرفته ای، به ملاقات پزشک شتافته ای. در روزهای سرخوشی و سر به سر گذاشتن ها. با خنده و شوخی. اما گرفتار شده ای. اسیر. به بند آمده. مستاصل. بیمار شده ای. بیماری یعنی محدود شدن راه های پیش رو. یعنی بسته شدن مسیرهای تا پیش از این باز. یعنی تردید در برابر گزینه های کم شمار. یعنی بدل شدن به پرسشی بی پاسخ.