از زبور تنهائی دومین آلبوم استودیویی از سیدعلی جابری است که با تنظیم و تدوین مقداد شاه حسینی در شش قطعه توسط نشر موسیقی هرمس در سال ۱۳۸۹ منتشر شد. [ ۱] نام آلبوم براساس نام یکی از اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی به نام «از زبور تنهائی» انتخاب شده است. [ ۲]
«از زبور تنهائی» تجربه ای تازه در عرصه موسیقی تنبور، سازهای الکترونیکی و افکت های صوتی است که در کنار سازهای سنتی چون کمانچه و رباب و… قرار گرفته تا عرصه را برای ظهور آواز باز کند؛ چه در فرم کلاسیک آن و چه با طعم موسیقی آوازی مقام های تنبور. [ ۴]
قطعات این آلبوم، نامی عرفانی دارند. قطعات «سیاح بحر تجرید» ملهم از کلام حقانی «حقن حقن» یارسان، «گفتند فسانه ای و در خواب شدند» ملهم از کلام حقانی «باباناووسی» یارسان، «ای عشق همه بهانه از توست» برداشتی از آهنگ آذری ساری گلین و در نهایت «از زبور تنهائی» پیشکشی به روح پرفتوح حضرت میرطاهر است. [ ۵]
در مقدمه این اثر مقداد شاه حسینی گفت:
«از زبور تنهائی، حدیث عاشقی است. حکایت دلدادگی ازلی به معشوق لم یزلی و ندای مزامیر داوودی است بر پهنه کهف غار عزلت. نقش این دل شرحه شرحه از فراق و طرح این خیال رمیده نشسته بر مرکب اشتیاق. از زبور تنهائی، ره پیمودن است، بال گشودن است، در هوای بی چگونگی و پیوستن بدان یار پر از همیشگی. »[ ۱]
سیدعلی جابری نیز دربارهٔ این ساخته خود گفت:
«تجربه شاید، تکاپویی در نیل به باز تولید آگاهی باشد و موسیقی، باری تجربه ای برای دستیابی به آگاهی های صوتی. از زبور تنهائی کاری در زمینه موسیقی محلی نیست، بلکه تجربه و تلاشی است، برای در کنار هم نشاندن عناصر متنوع موسیقایی. عناصری که از درخت دیرسال مقامات تنبور یارسان و موسیقی سازی و آوازی ردیف موسیقی سنتی ایران، تا افه ها و الگوها و جلوه های الکترونیک را در بر می گیرد. در این اثر سعی بر آن بوده است که با اصل و مرجع گرفتن موسیقی تنبور و مقامات آن بنا و ساختمان صوتی اثر بر مبنای مقام ها و فواصل تنبور باشد، البته باز هم تنبوری که از نظام موسیقایی یارسان سرچشمه گرفته و تا تجربه های امروزین این ساز امتداد می یابد. »[ ۶]
همچنین دربارهٔ اسم این آلبوم گفت:
«اسم این اثر هم با الهام از اسم یکی از اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی به نام «از زبور تنهائی» انتخاب شده است. شاید مناسبت آن هم نسبتی است که حضرت داوود علیه السلام به عنوان راوی و صاحب کتاب مقدس زبور با موسیقی و آواز داشته اند، همان نسبتی که به خلق مناجات های شورانگیزی در مزامیر ایشان در عهد عتیق تجلی یافته است. »[ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«از زبور تنهائی» تجربه ای تازه در عرصه موسیقی تنبور، سازهای الکترونیکی و افکت های صوتی است که در کنار سازهای سنتی چون کمانچه و رباب و… قرار گرفته تا عرصه را برای ظهور آواز باز کند؛ چه در فرم کلاسیک آن و چه با طعم موسیقی آوازی مقام های تنبور. [ ۴]
قطعات این آلبوم، نامی عرفانی دارند. قطعات «سیاح بحر تجرید» ملهم از کلام حقانی «حقن حقن» یارسان، «گفتند فسانه ای و در خواب شدند» ملهم از کلام حقانی «باباناووسی» یارسان، «ای عشق همه بهانه از توست» برداشتی از آهنگ آذری ساری گلین و در نهایت «از زبور تنهائی» پیشکشی به روح پرفتوح حضرت میرطاهر است. [ ۵]
در مقدمه این اثر مقداد شاه حسینی گفت:
«از زبور تنهائی، حدیث عاشقی است. حکایت دلدادگی ازلی به معشوق لم یزلی و ندای مزامیر داوودی است بر پهنه کهف غار عزلت. نقش این دل شرحه شرحه از فراق و طرح این خیال رمیده نشسته بر مرکب اشتیاق. از زبور تنهائی، ره پیمودن است، بال گشودن است، در هوای بی چگونگی و پیوستن بدان یار پر از همیشگی. »[ ۱]
سیدعلی جابری نیز دربارهٔ این ساخته خود گفت:
«تجربه شاید، تکاپویی در نیل به باز تولید آگاهی باشد و موسیقی، باری تجربه ای برای دستیابی به آگاهی های صوتی. از زبور تنهائی کاری در زمینه موسیقی محلی نیست، بلکه تجربه و تلاشی است، برای در کنار هم نشاندن عناصر متنوع موسیقایی. عناصری که از درخت دیرسال مقامات تنبور یارسان و موسیقی سازی و آوازی ردیف موسیقی سنتی ایران، تا افه ها و الگوها و جلوه های الکترونیک را در بر می گیرد. در این اثر سعی بر آن بوده است که با اصل و مرجع گرفتن موسیقی تنبور و مقامات آن بنا و ساختمان صوتی اثر بر مبنای مقام ها و فواصل تنبور باشد، البته باز هم تنبوری که از نظام موسیقایی یارسان سرچشمه گرفته و تا تجربه های امروزین این ساز امتداد می یابد. »[ ۶]
همچنین دربارهٔ اسم این آلبوم گفت:
«اسم این اثر هم با الهام از اسم یکی از اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی به نام «از زبور تنهائی» انتخاب شده است. شاید مناسبت آن هم نسبتی است که حضرت داوود علیه السلام به عنوان راوی و صاحب کتاب مقدس زبور با موسیقی و آواز داشته اند، همان نسبتی که به خلق مناجات های شورانگیزی در مزامیر ایشان در عهد عتیق تجلی یافته است. »[ ۷]
wiki: از زبور تنهائی