از خود بیخود شدن

فرهنگ فارسی

( مصدر ) از حال طبیعی و عادی بیرون شدن حال همیشگی و عادی خود را از دست دادن .

وریاهِستِن؛ تی دُهُو بدرَهدِن؛ ز خو رَهدِن؛ جا جستِن

transport (فعل)

بردن، حمل کردن، از جا در رفتن، از خود بیخود شدن، نقل و انتقال دادن، ترابری کردن

ravish (فعل)

ربودن، مسحور کردن، قاپیدن، از خود بیخود شدن، بعفت و ناموس تجاوز کردن

flip (فعل)

تلنگر زدن، از خود بیخود شدن

نقرة

- از خود بی خود شدن ؛ بیهوش شدن. زمام خود را از دست دادن.

متمرکز شدن روی هدف و مقصدی که سبب فراموشی یا کنار گذاشتن وضعیت موجود

عدم هوشیاری و درک وضعیت و شرایط خویش.

سرمست شدن . . . .