اریکا چنُوت ( ( به انگلیسی: Erica Chenoweth ) ؛ زادهٔ ۲۲ آوریل ۱۹۸۰ ) پژوهشگر علوم سیاسی و مدرّس سیاست عمومی در مدرسه حکومت جان اف. کندی و مؤسسه مطالعات پیشرفته ردکلیف است. او با کارهای پژوهشیش دربارهٔ جنبش های ایستادگی مدنی خشونت پرهیز شناخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
چنوت مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه دیتون دریافت کرد و پس از آن مدرک کارشناسی ارشد و دکتری را از دانشگاه کلرادو بولدر گرفت. او قبلاً تا سال ۲۰۱۲ در دانشگاه وسلین تدریس می کرد و دوره های فوق دکتری را در دانشگاه هاروارد و دانشگاه مریلند، کالج پارک به پایان رساند. او در سال ۲۰۱۲ به دانشگاه دنور، و در سال ۲۰۱۸ به دانشکده هاروارد پیوست.
بین سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸، اریکا چنووث استاد دانشگاه دنور بود. او عضو هیئت علمی و مدیر برنامه دکترا در دانشکده مطالعات بین المللی جزف کربل بود. او همچنین برنامه دانشگاه در مورد تحقیقات تروریسم و شورش را هدایت می کرد. همچنین او محققی در مؤسسه تحقیقات صلح اسلو ( PRIO ) نیز بود.
از سال ۲۰۱۸، او استاد سیاست عمومی در مدرسه حکومت جان اف. کندی و مؤسسه مطالعات پیشرفته ردکلیف دانشگاه هاروارد بوده است.
چنوت به همراه ماریا جی استفان که در آن زمان در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا بود، کتاب «چرا مقاومت مدنی کار می کند» را نوشت. چنوت و استفان تیمی بین المللی از محققان را در شناسایی تمام تلاش های خشونت آمیز و خشونت پرهیز عمده برای تغییر حکومت در قرن بیستم ساماندهی کردند. آنها نتایج را به نظریه مقاومت مدنی و میزان موفقیت آن برای تغییرات سیاسی در مقایسه با مقاومت خشونت آمیز تبدیل کردند.
تیم آنها بیش از ۲۰۰ انقلاب خشونت آمیز و بیش از ۱۰۰ کمپین خشونت پرهیز را با هم مقایسه کردند. داده های آنها نشان می دهد که ۲۶ درصد از انقلاب های خشونت آمیز موفق بوده اند، در حالی که ۵۳ درصد از مبارزات خشونت پرهیز موفق بوده اند. علاوه بر این، نگاهی به تغییر در دموکراسی ( مجموعه داده های پلیتی ) نشان می دهد که خشونت پرهیزی باعث ترویج دموکراسی می شود در حالی که خشونت باعث بازتولید استبداد می شود.
در مجموعه داده های تحقیق، هر کمپینی که مشارکت فعالی از حداقل ۳٫۵ درصد از جمعیت داشته باشد، موفق بوده و بسیاری از آنها با تعداد کمتر هم موفق بوده اند. همه کمپین هایی که به آن آستانه دست یافتند، خشونت پرهیزانه بودند. هیچ کمپین خشونت آمیزی به آن آستانه نرسید.
... [مشاهده متن کامل]
چنوت مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه دیتون دریافت کرد و پس از آن مدرک کارشناسی ارشد و دکتری را از دانشگاه کلرادو بولدر گرفت. او قبلاً تا سال ۲۰۱۲ در دانشگاه وسلین تدریس می کرد و دوره های فوق دکتری را در دانشگاه هاروارد و دانشگاه مریلند، کالج پارک به پایان رساند. او در سال ۲۰۱۲ به دانشگاه دنور، و در سال ۲۰۱۸ به دانشکده هاروارد پیوست.
بین سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸، اریکا چنووث استاد دانشگاه دنور بود. او عضو هیئت علمی و مدیر برنامه دکترا در دانشکده مطالعات بین المللی جزف کربل بود. او همچنین برنامه دانشگاه در مورد تحقیقات تروریسم و شورش را هدایت می کرد. همچنین او محققی در مؤسسه تحقیقات صلح اسلو ( PRIO ) نیز بود.
از سال ۲۰۱۸، او استاد سیاست عمومی در مدرسه حکومت جان اف. کندی و مؤسسه مطالعات پیشرفته ردکلیف دانشگاه هاروارد بوده است.
چنوت به همراه ماریا جی استفان که در آن زمان در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا بود، کتاب «چرا مقاومت مدنی کار می کند» را نوشت. چنوت و استفان تیمی بین المللی از محققان را در شناسایی تمام تلاش های خشونت آمیز و خشونت پرهیز عمده برای تغییر حکومت در قرن بیستم ساماندهی کردند. آنها نتایج را به نظریه مقاومت مدنی و میزان موفقیت آن برای تغییرات سیاسی در مقایسه با مقاومت خشونت آمیز تبدیل کردند.
تیم آنها بیش از ۲۰۰ انقلاب خشونت آمیز و بیش از ۱۰۰ کمپین خشونت پرهیز را با هم مقایسه کردند. داده های آنها نشان می دهد که ۲۶ درصد از انقلاب های خشونت آمیز موفق بوده اند، در حالی که ۵۳ درصد از مبارزات خشونت پرهیز موفق بوده اند. علاوه بر این، نگاهی به تغییر در دموکراسی ( مجموعه داده های پلیتی ) نشان می دهد که خشونت پرهیزی باعث ترویج دموکراسی می شود در حالی که خشونت باعث بازتولید استبداد می شود.
در مجموعه داده های تحقیق، هر کمپینی که مشارکت فعالی از حداقل ۳٫۵ درصد از جمعیت داشته باشد، موفق بوده و بسیاری از آنها با تعداد کمتر هم موفق بوده اند. همه کمپین هایی که به آن آستانه دست یافتند، خشونت پرهیزانه بودند. هیچ کمپین خشونت آمیزی به آن آستانه نرسید.
