اریک ساتی

اریک ساتی ( به فرانسوی: Alfred Éric Leslie Satie ) ( زادهٔ ۱۷ مه ۱۸۶۶ در اونفلور – درگذشتهٔ ۱ ژوئیهٔ ۱۹۲۵ در پاریس ) آهنگساز فرانسوی بود. موسیقی ساتی غالباً فکاهی و هجوی با عنوان های غیرمعمول مثل دوئت پیانو به نام سه قطعه به شکل گلابی است؛ و علاوه بر موسیقی پیانو، چندین باله، ترانه و آثار بزرگ تری مانند درامای سمفونیک سقراط را نوشت. [ ۱] بعضی از تکنیک های ساتی ممکن است بر بهترین دوستش دبوسی که دو ژیمنوپدی[ الف] ساتی را به صورت ارکستر درآورد تأثیر گذارده باشد.
نخستین درس های موسیقی خود را از یک نوازنده ارگ در اونفلور گرفت سپس نزد همسر دوم پدرش که یک نوازده و آموزگار پیانو بود به فراگیری ادامه داد در ۱۸۷۹ ساتی وارد کنسرواتوار پاریس شد ولی ۲ سال و نیم بعد به دلیل بی استعدادی اخراج می گردد. ساتی در سال ۱۸۸۵ بار دیگر وارد هنرستان موسیقی شد ولی این بار هم نتوانست نظر مثبت استادان خود را جلب کند بنابراین تصمیم گرفت به خدمت ارتش در آید اما خیلی زود متوجه شد که برای این کار ساخته نشده است. ساتی بیشتر زندگی خود را با مشکلات مالی سپری کرد و مدتی نوازنده پیانوی یک کافه بود. باورهای مذهبی او نیز در زندگی اش تأثیر فراوانی داشت. ساتی در حالیکه با بسیاری از هنرمندان زمان خود از جمله کلود دبوسی، موریس راول، استفان مالارمه، پل ورلن، و پابلو پیکاسو آشنا بود و خود را به عنوان آهنگساز به جامعه شناسانده بود در سال ۱۹۰۵ با نام نویسی خود در مدرسه ونسان دندی «اسکولا کانتروم» برای درس گرفتن از آلبر روسل در کنتراپوئن همه را شگفت زده کرد. ساتی همچنین از بنیان گذاران گروه «شش» بود ولی به سرعت خودش از این گروه خارج شد، دیگر آهنگسازان این گروه ژرژ اریک، لویی دوره، آرتور هونگر، ژرمن تایفر، فرانسیس پولنک، و داریوش میو بودند. او بسیاری از آثار خود را بدون خط میزان می نوشت و در اجرای آثار خود سبک ویژه ای داشت. بسیاری از آهنگسازان هم دوره ای و آهنگسازانی که بعد از او آمده اند از او تأثیر پذیرفته اند؛ از آن جمله اند جان کیج، دبوسی، راول و پولنک.
• ۱۹۶۳ آتش سرکش - لویی مال[ ۲]
• ۳ ژیمنوپدی
• نکتورن ها
• ۳ قطعه به شکل گلابی
• رنجش ها
• سوناتین
• جک در جعبه
↑ Gymnopédies واژه یونانی به معنی جشن کودکان برهنه یا دایره الحرکات