اریاگان

و همه ی خانه ها دارای زیر زمین بوده اند . ناصر خسرو در سفرنامه ی خود درباره ی زیر زمین هاى این شهر می نویسد : "شهر چنانست که چندان که بر روی زمین ساخته اند ، در زیر زمین هم هم چندان باشد . در همه جا در زیر زمین ها و سرداب ها آب می گذرد و تابستان مردم شهر را به واسطه ی آن آب در زیر زمین ها آسایش است ، این شیوه آبرسانی به خانه ها در واقع یک سیستم لوله کشی زیر زمینى بوده است . " قنات یاکاریزها آب های بکار برده شده و باقی مانده را به باغ ها و کشتزارها می رساندند. این باغ ها و کشتزارها آن چنان فضاى سبزی پدید آورده بودندکه مقدسی می نویسد : شهر در میان باغ ها و نخلستان ها پنهان شده است . رودخانه ی تاب با آب شیرینی که به نوشته ی فارس نامه ناصری از آب دجله ی بغداد گواراترست از کنار این شهر گذشته و مرز میان خوزستان و پارس را تشکیل می داده است . این منطقه جایی است که آریو برزن در برابر سپاهیان اسکندر ایستادگی نمود .