آری میکائل بن ( ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۲–۲۵ دسامبر ۲۰۱۹ ) نویسنده، نمایشنامه نویس و هنرمند تجسمی نروژی بود.
بن که تا سال ۱۹۹۶ به نام میکائل بیورشول شناخته می شد، با مجموعه داستان های کوتاه خود به نام بی نهایت غمگین ( به Error: {{Lang - xx}}: متن دارای نشانه گذاری ایتالیک است ( راهنما ) ) که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد به موفقیت ادبی زودهنگامی دست یافت. ۱۰۰۰۰۰ نسخه از این کتاب فروخته شد. بن، پس از ازدواج، سه رمان، سه نمایشنامه و یک کتاب در مورد عروسی خود نوشت. او در فعالیت های خلاقه و هنری دیگری مانند طراحی مجموعه ظروف چینی به نام «طاووس» نیز مشارکت داشت. در دهه های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ فعالیت های اجتماعی و هنر یِ وی در نروژ با واکنش های متفاوتی روبرو شد، خود بن تصدیق کرده بود بسیاری از مردم او را «احمق» می دانند. بن، از سال ۲۰۱۳ تا زمان مرگش، در حیطهٔ هنرهای تجسمی فعالیت داشت و به سبک نئواکسپرسیونیستی متأثر از ژان میشل باسکیا نقاشی می کرد. آثار هنریِ بن ( که با عبارت «بسیار روایتگر» توصیف شده اند ) در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ در نمایشگاه های بسیاری در کشورهای مختلف جهان به نمایش گذاشته شد.
... [مشاهده متن کامل]
بن، از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۷، همسر شاهزاده مارتا لوئیز، بزرگترین فرزند شاه هارالد پنجم، بود. بن در طول ازدواج هیچ عنوان و موقعیت ویژه ای نداشت و یک شهروند معمولی به حساب می آمد.
بن از اعضای مؤسس گروهی بود به نام Den Nye Vinen ( شراب تازه ) ، این گروه متشکل بود از جمعی از هنرمندان آنارشیست، از جمله برتراند بیسگیه، هنینگ براتن، و پر هایملی.
بن با اولین مجموعه داستان کوتاه خود با عنوان بی نهایت غمگین که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد به موفقیت ادبی در نروژ دست یافت. نقدهای مثبتی بر کتاب او نوشته شد و بیش از ۱۰۰۰۰۰ نسخهٔ آن به فروش رفت. شهرت بن به عنوان نویسنده، بیشتر مدیون همین کتاب است. او چهار رمان دیگر نیز پس از آن منتشر کرد که با نقدهای متفاوتی روبه رو شد.
بن به همراه همسرش، شاهزاده مارتا، کتابی در مورد عروسی شان در سال ۲۰۰۲ نوشت. او در پروژه های هنری مختلفی از جمله طراحی یک مجموعه ظروف چینی به نام «طاووس» برای شرکت مگنور گلسورک مشارکت داشت و مدل یک فروشگاه لباس زنجیره ای نیز بود.
او مستندهای تلویزیونی نیز می ساخت، از جمله مستند مهمی در مورد جنگ افغانستان که در سال ۲۰۰۲ ساخته شد، به نام Øst for krigen – invitert av Taliban.
بن که تا سال ۱۹۹۶ به نام میکائل بیورشول شناخته می شد، با مجموعه داستان های کوتاه خود به نام بی نهایت غمگین ( به Error: {{Lang - xx}}: متن دارای نشانه گذاری ایتالیک است ( راهنما ) ) که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد به موفقیت ادبی زودهنگامی دست یافت. ۱۰۰۰۰۰ نسخه از این کتاب فروخته شد. بن، پس از ازدواج، سه رمان، سه نمایشنامه و یک کتاب در مورد عروسی خود نوشت. او در فعالیت های خلاقه و هنری دیگری مانند طراحی مجموعه ظروف چینی به نام «طاووس» نیز مشارکت داشت. در دهه های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ فعالیت های اجتماعی و هنر یِ وی در نروژ با واکنش های متفاوتی روبرو شد، خود بن تصدیق کرده بود بسیاری از مردم او را «احمق» می دانند. بن، از سال ۲۰۱۳ تا زمان مرگش، در حیطهٔ هنرهای تجسمی فعالیت داشت و به سبک نئواکسپرسیونیستی متأثر از ژان میشل باسکیا نقاشی می کرد. آثار هنریِ بن ( که با عبارت «بسیار روایتگر» توصیف شده اند ) در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ در نمایشگاه های بسیاری در کشورهای مختلف جهان به نمایش گذاشته شد.
... [مشاهده متن کامل]
بن، از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۷، همسر شاهزاده مارتا لوئیز، بزرگترین فرزند شاه هارالد پنجم، بود. بن در طول ازدواج هیچ عنوان و موقعیت ویژه ای نداشت و یک شهروند معمولی به حساب می آمد.
بن از اعضای مؤسس گروهی بود به نام Den Nye Vinen ( شراب تازه ) ، این گروه متشکل بود از جمعی از هنرمندان آنارشیست، از جمله برتراند بیسگیه، هنینگ براتن، و پر هایملی.
بن با اولین مجموعه داستان کوتاه خود با عنوان بی نهایت غمگین که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد به موفقیت ادبی در نروژ دست یافت. نقدهای مثبتی بر کتاب او نوشته شد و بیش از ۱۰۰۰۰۰ نسخهٔ آن به فروش رفت. شهرت بن به عنوان نویسنده، بیشتر مدیون همین کتاب است. او چهار رمان دیگر نیز پس از آن منتشر کرد که با نقدهای متفاوتی روبه رو شد.
بن به همراه همسرش، شاهزاده مارتا، کتابی در مورد عروسی شان در سال ۲۰۰۲ نوشت. او در پروژه های هنری مختلفی از جمله طراحی یک مجموعه ظروف چینی به نام «طاووس» برای شرکت مگنور گلسورک مشارکت داشت و مدل یک فروشگاه لباس زنجیره ای نیز بود.
او مستندهای تلویزیونی نیز می ساخت، از جمله مستند مهمی در مورد جنگ افغانستان که در سال ۲۰۰۲ ساخته شد، به نام Øst for krigen – invitert av Taliban.
