آرگزی تیودور. آرگِزی، تیودور (۱۸۸۰ـ۱۹۶۷)(Arghezi, Tudor)(نام اصلی: یان تئودورِسکو) شاعر، رساله نویس، مقاله نویس، و رمان نویس رومانیایی. تجربه های دوران راهبگی و سال هایی که به سبب نگارش آثار سیاسی در زندان گذرانید، الهام بخش اشعار و رمان هایش شدند. پس از انتشار دو مجموعه شعرش با نام های ۱۹۰۷ (۱۹۵۵) و چکامه برای انسان(۱۹۵۶) در ردیف نویسندگان طراز اول قرار گرفت. آرگزی در بخارست متولد شد، نخستین اشعارش را ماچدونسکیمنتشر کرد (۱۸۹۶). سه سال بعد در سلکِ راهبان درآمد، اما دوباره به نویسندگی روی آورد و در ۱۹۰۴ همکاری با مجلۀ جدیدی با نام لینیا درِئاپتارا آغاز کرد. او با مجلۀ نقد ویاتا سوسیالاو مجلۀ خودش،کرونیکا، به نویسنده ای پرشور و اهل مجادله مشهور شد. در ۱۹۱۸ به سبب همکاری با روزنامه ای که تحت نظارت آلمانی ها انتشار می یافت به زندان افتاد. بار دیگر طی جنگ جهانی دوم، با انتشار جزوه ای که در آن به سفیر آلمان تاخته بود، زندانی شد. او پس از جنگ، درپی فعالیت ادبی مختصری، از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴ سکوت پیشه کرد. آرگزی پس از انتشار دفتر شعرش، حرف های سفارشی(۱۹۲۷)، مشهور شد؛ شعرهای این دفتر اضطراب روحی را به نمایش می گذارد که در جست وجوی خداست. این شعرها همچنین احساس نزدیکی و همدردی شاعر با زمین و روستاییان را تصویر می کنند. رمان شمایل های چوبی(۱۹۳۰) برگرفته از تجربه های او در مقام راهب است، در حالی که تجربه های دوران حبسش الهام بخش او در نوشتن رمان دروازۀ سیاه(۱۹۳۰) و دفتر اشعارش، گل های کپک(۱۹۳۱)، بودند. درپی انتشار رمان طنزآمیز طرح هایی از سرزمین کوتی(۱۹۳۳)، چشمان مادونا(۱۹۳۴) و گورستان بشارت(۱۹۳۶) را نوشت. آرگزی در اشعار کتاب کوچک شب(۱۹۳۵) و رقص های دوری(۱۹۳۹)، شگفتی های طبیعت از دید کودکی را بازگو می کند؛ به همین سبب، این اشعار غالباً کودکانه می نمایند.
wikijoo: آرگزی،_تیودور_(۱۸۸۰ـ۱۹۶۷)